يادكرد نام امام حسين (ع) در تورات (مطالعه‌ موردي: نقد و تحليل مقاله‌ «الإمام الحسين (ع) بين القرآن والتوراه‌ والإنجيل»)

بر اساس آيه‌ 29 سوره‌ مباركه‌ فتح، پيامبر اكرم(ص) و همراهانش، در كتب آسماني پيشين ياد شده‌اند. نبودن نام رسول‌الله(ص) و اهل‌بيت(ع) در كتاب مقدس كنوني، پژوهشگران را برآن داشته است تا به رمزگشايي بخشي از آيات عهدين در اين موضوع همت گمارند. مقاله‌ «الإمام الحسين(ع) بين القرآن والتوراه‌ والإنجيل» به‌قلم پژوهشگر عراقي‌، خانم زهور كاظم زعيميان، در مجله‌ السبط، نمونه‌اي از اين دست است كه كوشيده تا نماد‌هاي مورد اشاره‌ آيه‌ شريفه‌ مذكور را در كتاب مقدس بازجويد. وي با اعتقاد به نمادين بودن آياتي از كتاب مقدس، كه حاوي نشانه‌هاي اصحاب كسا(ع) است، واژه‌ «شَطْء» (جوانه) را نشانگر امام حسين(ع) و «شاخه» را مفهوم و نماد متناظر آن در تورات مي‌داند. درعين‌حال كه ديدگاه تفسيري وي نوآورانه و قابل تأمل است، اشكالاتي روشي در اثر او به‌چشم مي‌خورد كه از اعتبار آن مي‌كاهد. جستار حاضر با هدف بررسي و نقد مقاله‌ نام‌برده در موضوع يادكرد نام امام حسين(ع) در تورات، و با اتخاذ روش توصيفي تحليلي به‌رشته‌ تحرير درآمده است تا با يادآوري نمونه‌هايي از خطاهاي رايج در اين‌گونه از مقالات، راهكاري براي آفرينش آثار علمي روشمند و متقن پيش نهد.