تأثير آسيب عضلاني ناشي از فعاليت برون‌گرا در زمان‌هاي مختلف بر مقادير ميتسوگمين53 و ديسفرلين در عضلۀ نعلي موش‌هاي نر صحرايي

انقباض برون‌گرا حين فعاليت‌هاي ورزشي موجب آسيب عضلاني و ساركولما مي‌شود. ميتسوگمين53 و ديسفرلين، عمده پروتئين‌هاي ترميم ساركولما هستند. بنابراين هدف از تحقيق حاضر، بررسي اثر آسيب عضلاني ناشي از فعاليت برون‌گرا در زمان‌هاي مختلف بر ميتسوگمين53 و ديسفرلين در عضلۀ اسكلتي است. 50 سر موش نر صحرايي بعد از آشناسازي با محيط و نوار گردان به پنج گروه كنترل و پنج گروه فعاليت برون‌گرا تقسيم شدند. عضلۀ نعلي حيوانات نيم، 24، 48، 72 و 168 ساعت (يك هفته) بعد از انجام فعاليت برون‌گرا (90 دقيقه دويدن تناوبي با سرعت 16 متر در دقيقه و شيب 16 درجه) در شرايط استريل‌شده خارج شد. براي اندازه‌گيري تعداد سلول‌هاي التهابي و استخراج پروتئين‌هاي ميتسوگمين 53 و ديسفرلين از روش‌هاي رنگ‌آميزي هماتوكسيلينائوزين و وسترن بلات استفاده شد. از آزمون تحليل واريانس دوطرفه و تيمستقل براي مقايسه ميانگين‌ها با سطح معناداري 05/0≥p استفاده شد. تعداد سلول‌هاي التهابي، پروتئين‌هاي ميتسوگمين53 و ديسفرلين در زمان‌هاي نيم، 24، 48، 72 و 168 ساعت (يك هفته) بعد از فعاليت برون‌گرا در گروه فعاليت برون‌گرا به‌طور معناداري بيشتر از گروه كنترل بود (001/0 P). افزايش سلول‌هاي التهابي آسيب عضلاني ناشي از فعاليت ورزشي را نشان مي‌دهد. نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه افزايش سلول‌هاي التهابي، آسيب عضلاني ناشي از فعاليت ورزشي را نشان مي‌دهد. آسيب ساركولما موجب فعال شدن مكانيسم‌هاي ترميم غشا مي‌شود. افزايش پروتئين‌هاي ميتسوگمين53 و ديسفرلين موجب افزايش ترميم و ثبات ساركولما  مي‌شود كه متعاقب آن آسيب عضلاني و سلول‌هاي التهابي كاهش مي‌يابد.