تحليل ادبي جلوه‌هاي كنايي اعضاي بدن در سروده‌هاي محمّد زهري

يكي از شگردهاي بيان مستقيم و تصويرسازي هنري و يكي از عناصر چهارگانة فنّ بيان، كنايه است. در اين ميان يكي از جنبه هاي هنري و خيال پردازي‌هاي ادبي، كاربرد كنايه‌هاي بدني ملموس است كه شاعر مي تواند مضامين دشوار را با بياني آشنا و هنرمندانه به ذهن مخاطب منتقل و نهادينه كند. محمّد زهري، يكي از بارزترين شاعران معاصر حوزۀ ادب فارسي، از كنايه‌هاي بدني ملموس براي انتقال مفاهيم ذهني خود بهره جسته است؛ تا جايي كه مي توان گفت كنايه‌هاي ادبي، مهم‌ترين عنصر زيبايي‌شناسي سروده هاي زهري را به خود اختصاص داده است. وي با كنايه، معاني را با اسلوبي مؤثر و بليغ بيان كرده است. هدف از اين پژوهش شناسايي، استخراج و دسته بندي جلوه هاي كنايي اعضاي بدن در سروده هاي محمّد زهري با روش توصيفي _ تحليلي است؛ به‌گونه اي كه ابتدا نويسنده مختصري به تعريف كنايه و ارزش هنري و كاركردهاي ادبي آن در شعر پرداخته است ، سپس جلوه‌هاي كنايي اعضاي بدن در شعر زهري را با بيان نمونه‌هايي، ارزيابي و تحليل كرده است. نتيجۀ حاصل از پژوهش نشان داد كه زهري براي بيان مقصود، بيشتر از كنايه هاي قريب بهره برده است و كنايه‌هاي بدني ملموس وي، نشئت‌گرفته از نزديكي وي با عوام و التزام كاربرد زبان محاوره است.