پديدارشناسي فضاي كارآفريني و كسب‌وكار روستايي در مناطق منتخب ايران (با تأكيد بر چالش‌‌هاي زيسته)

كارآفريني در بسياري از كشورها به عنوان ابزاري كليدي جهت رشد و توسعه محسوب مي‌شود. كارآفريني روستايي مي‌تواند نقش مهمي در كاهش نابرابري‌هاي فضايي بين مركز و پيرامون ايفا كند. با توجه به اهميت كارآفريني روستايي در فرآيند توسعه، تاكنون در ايران تلاش‌هاي زيادي براي رشد و گسترش كارآفريني در روستاها به انجام رسيده است. علي‌رغم كوشش‌هاي صورت گرفته، يك نكته اساسي اين است كه كارآفريني روستايي در ايران با چالش‌هاي عميق و برنامه‌ريزي نشده‌اي مواجه است. در راستاي كمك به هموار نمودن اقدامات آينده در زمينه توسعه كارآفريني، هدف تحقيق حاضر اين است كه به تحليل پديدارشناسانه موانع و چالش‌هاي زيسته كارآفرينان پس از راه‌اندازي كسب وكار خود در روستاهاي ايران پرداخته شود. اين تحقيق به لحاظ هدف كاربردي و توسعه‌اي است. همچنين به لحاظ ماهيت داده ها از نوع تحقيقات كيفي به شمار مي رود. رويكرد منتخب در گردآوري و تحليل داده ها پديدارشناسي بوده است. جامعه اين پژوهش مشتمل بر كارآفرينان روستايي ملاقات شده در استان‌هاي خراسان جنوبي، گيلان و مركزي در بازه زماني سال‌هاي 97 تا 99 بوده است. پياده‌سازي داده‌ها و تهيه نقشه ساختار مضامين با كمك نرم افزار مكس كيودا نسخه 11 و براي تحليل مصاحبه‌ها از روش كلايزي استفاده شده است. بر اساس نتايج، در فضاي پساكارآفريني چالش‌هاي روستائيان متأثر از سه عامل و زمينه كلي شامل «شرايط كلان حاكم بر فضاي كشور»، «واقعيت‌هاي مكاني» و «زمينه‌يابي شكست فرد در عرصه رقابت» است. چالش‌هاي پساكارآفريني روستايي، تهديد جدي عليه پايداري كسب وكارهاي كارآفرينانه و اشتغال‌زاي روستايي به شمار مي‌رود كه بخشي از آن تحت كنترل و مديريت كنش‌گر (كارآفرين) و بخشي نيز تحت اراده سياسي و تصميم‌گيري تسهيل‌گران (دولت و حكمرانان محلي) است. حل مشكلات پساكارآفريني منوط به اقدام هم‌آهنگ و توأمان كنش‌گران و تسهيل‌گران است تا در چارچوب يك برنامهريزي پايين به بالا و مشاركتي، انجام پذيرد.