تحليل و تفسير اثرات مفهوم اندازۀ قرضي در توسعۀ شهرهاي كوچك مطالعۀ موردي: شهر بهنمير

در سال‌هاي اخير، برخي از محققان از مفهوم «اندازه قرضي» به عنوان توجيهي براي كارايي شهرهاي كوچك و متوسط در مناطق شهري چندمركزي استفاده نمودند. آنها معتقدند شهرهاي كوچك‌تري كه در نزديكي يا درون يك منطقه شهري عملكردي يكپارچه قرار دارند، مي‌توانند از جمعيت، امكانات و تسهيلات شهرهاي بزرگ‌تر استفاده كنند در حالي كه از هزينه‌هاي تجمع اين شهرها مانند ترافيك، قيمت بالاي مسكن و ازدحام اجتناب مي‌كنند. در همين راستا، مقاله حاضر سعي دارد تا با كاربرد اين مفهوم، علاوه بر توضيح رشد صنعت مبل در شهر بهنمير، مسيري براي كاربست آن در سياست‌هاي شهري و منطقه‌اي كشور باز كند. بدين منظور، قابليت كاربرد اين مفهوم در بهنمير در چهار مرحله سنجيده شدند: نخست تخصصي شدن و تمركز با استفاده از شاخص‌هاي ضريب مكاني و تراكم بنگاه‌ها، دوم، همپوشاني جغرافيايي بازار تقاضا به وسيله شاخص حوزه هم‌پيوند، سوم سنجش چندمركزيتي با استفاده از شاخص‌هاي گرين و آنتروپي و داده‌هاي جريان سفرهاي روزانه، و در نهايت، تعادل ميان صرفه‌ها و هزينه‌هاي تجمع با استفاده از تحليل تناظري. يافته‌هاي تحليل‌ها نشان مي‌دهند، بهنمير توانسته با دسترسي مناسب به بازار تقاضاي شهرهاي بزرگتر و ساحلي، هزينه‌هاي پايين توليد به واسطه قيمت زمين، مالكيت زمين و نيروي كار ارزانتر و نيروهاي جبري، به يك بازار و توليدي تخصصي مبلمان بدل شود كه با افزايش رقابت، شكستن قيمت‌ها، تنوع و هم‌رقابتي به عملكرد بهتري نسبت به شهرهاي بزرگتر دست يابد. در اين راستا، نتيجه‌گيري كلي مي‌شود كه از اين مفهوم به عنوان پشتيباني براي تجديد نظر در نقش توسعه‌اي شهرهاي كوچك و متوسط استفاده گردد.