ارزيابي مؤلفه‌هاي ريخت‌شناسي عرصه‌هاي همگاني امن مطالعۀ موردي: محلۀ دوهزار بندرعباس

درك رابطه ميان ساختارفضايي سكونتگاه هاي انساني وزندگي اجتماعي ساكنان، يكي ازچالش هاي اساسي پژوهشگران شهري است. يكي از مهمترين ساختارهاي فضايي شهري، عرصه هاي همگاني مي باشد. عرصه ي همگاني معمولاً براي استفاده آزاد عموم افرادجامعه ايجاد مي شود. همه حق دسترسي و استفاده از عرصه ي همگاني را دارند. عرصه هاي همگاني يك مكان عمومي، جهت تعاملات اجتماعي مي باشند. وحيات اجتماعي شهر را به وجود آورده اند، موضوعي كه بسيار حائز اهميت است امنيت وحس امنيت شهروندان در عرصه ها ي همگاني مي باشد. بدون شك بدون ايجاد امنيت، عرصه هاي همگاني كارايي خودرا از دست خواهند داد. روش انجام پژوهش حاضر توصيفي–تحليلي وبه لحاظ هدف كاربردي است. ابزار كلي مورد استفاده براي گردآوري اطلاعات شامل مطالعات كتابخانه اي و تكميل پرسشنامه توسط شهروندان محله دوهزار است كه اين پرسشنامه متناسب با نوع اطلاعات موردنظر و براساس طيف ليكرت طراحي شده است. جامعۀ آماري اين تحقيق عبارت اند از شهروندان محله دوهزار(كوي ملت)بندرعباس، نمونۀ آماري تحقيق 376 نفر از ساكنان محله است كه با استفاده از فرمول كوكران محاسبه و انتخاب شدند، همچنين روش توزيع پرسشنامه تصادفي ساده است. در تحليل داده ها از روش تحليل مسير و نرم افزار SPSSوAMOS صورت گرفته شده است. نتايج نشان دادكه تاثيرگذارترين مولفه برامنيت، شاخص شبكه حركت ودسترسي مي باشدوكمترين ميزان تاثيرگذاري را كيفيت دسترسي دارد. با توجه به يافته هاي پژوهش پنج رويكرد مقياس وفرم فضا، شبكه حركت ودسترسي، آسايش محيطي، كيفيت دسترسي وكيفيت فعاليت ها وكاربري زمين موجب ارتقاء امنيت درعرصه هاي همگاني مي شوند.