اثربخشي آموزش مهارت اجتماعي ارتباطي بر باورهاي فراشناختي و ترس از ارزيابي مثبت و منفي دانش آموزان متوسطه اول

مقدمه: اين پژوهش با هدف تعيين اثربخشي آموزش مهارت هاي اجتماعي ارتباطي بر باورهاي فراشناختي و ترس از ارزيابي مثبت و منفي دانش آموزان متوسطه اول انجام شد. روش: روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش را دانش آموزان پسر دوره متوسطه اول شهرستان آران و بيدگل تشكيل دادند كه به روش نمونه گيري هدفمند تعداد 30 دانش آموز پسر انتخاب و به صورت گمارش تصادفي در دو گروه  15 نفري آزمايش و گواه قرار گرفتند و به پرسشنامه هاي باورهاي فراشناختي ولز و كاترايت – هاتن (2004)، پرسشنامه ترس از ارزيابي مثبت ويكز (2010) و پرسشنامه ترس از ارزيابي منفي ليري (1983) پاسخ دادند. گروه گواه در انتظار ماند و آموزش گروهي مهارت هاي اجتماعي ارتباطي براي گروه آزمايش در 8 جلسه يك ساعتي به اجرا گذاشته شد. پس از پايان مداخله، هر دو گروه مجدداً با پرسشنامه هاي پژوهش مورد ارزيابي قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس تجزيه و تحليل شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه آموزش مهارت اجتماعي ارتباطي بر كاهش باور هاي فراشناختي  (05/0p )، كاهش ترس از ارزيابي منفي  (05/0p ) و كاهش ترس از ارزيابي مثبت (05/0p ) مؤثر بوده است. نتيجه گيري: نتايج پژوهش اثربخشي كاربست آموزش گروهي مهارت هاي اجتماعي ارتباطي را بر كاهش باورهاي فراشناختي و ترس از ارزيابي مثبت و منفي دانش آموزان تأييد كرد.