اثربخشي برنامه آموزش كفايت اجتماعي بر بهبود رفتارهاي جامعه پسند تيزهوشان كم پيشرفت

مقدمه: رفتارهاي جامعه پسند، اعمال هدفمندي هستند كه به منظور رفاه ديگران انجام شده و بدون توجه به انگيزه فرد، تعريف مي شوند؛ فلذا اين پژوهش با هدف طراحي برنامه آموزشي كفايت اجتماعي بر بهبود رفتارهاي جامعه پسند دانش آموزان تيزهوش كم پيشرفت انجام شده است. روش: روش گردآوري داده ها، از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون و پيگيري همراه با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان تيزهوش كم پيشرفت دوره متوسطه دوم در سال 9998 بود. ازبين كل جامعه، تعداد ‎28 دانش آموز تيزهوش كم پيشرفت بصورت نمونه گيري هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمايش(14 نفر) و كنترل(14 نفر)  به طور تصادفي جايگزين شدند. سپس گروه آزمايش طي ده جلسه متوالي برنامه مداخله اي كفايت اجتماعي را دريافت كردند. از پرسشنامه شخصيت جامعه پسند  PSB(صفاري نيا و همكاران،1390) براي گردآوري داده ها استفاده شد. يافته ها: نتايج حاصل از تحليل كواريانس چندمتغيره و اندازه گيري هاي مكرر نشان داد كه برنامه مداخله اي كفايت اجتماعي بطور معناداري(05/0= α) موجب افزايش رفتارهاي جامعه پسند گروه آزمايش شد.  نتيجه گيري: باتوجه به يافته هاي حاصل، برنامه مداخله اي كفايت اجتماعي، مي تواند به عنوان يك راهبرد آموزشي اثربخش براي بهبود رفتارهاي جامعه پسند دانش آموزان تيزهوش كم پيشرفت، به كار برده شود.