تغييرات يونوسيت‌هاي پوست لارو سوف سفيد درياي خزر (Sander lucioperca) در مواجهه با شوري‌هاي مختلف

هدف از مطالعه حاضر، تعيين توانايي تنظيم اسمزي لارو هاي سوف سفيد در دو مرحله قبل (a) و بعد از جذب كيسه زرده (b) بود. دو گروه لاروي به مدت 96 ساعت، در معرض آب شيرين (شوري كمتر از نيم در هزار)، شرايط مصبي (شوري 7 در هزار) و آب درياي خزر (شوري 12 در هزار) قرار گرفتند. درصد بقاي لاروها، تعداد و اندازه يونوسيت هاي پوست و درصد سطح آن‌ها با استفاده از بافت شناسي كلاسيك همراه با رنگ آميزي ائوزين هماتوكسيلين و ايمونوهيستوشيمي از طريق مكان يابي آنزيم Na+, K+ATPase مورد بررسي قرار گرفت. ميزان بقا در آب شيرين، براي هر دو گروه 97 درصد بود. 86 درصد از لاروهاي گروه a در شوري 7 در هزار زنده ماندند. در حالي كه در شوري 12 در هزار نرخ بقاي آن‌ها صفر شد. 97 درصد از لاروهاي گروه b در شوري 7 در هزار و 20 درصد از آن‌ها در شوري 12 در هزار زنده ماندند. اندازه سلول هاي كلرايد پوست در مواجهه با شوري تغييري نكرد. در انتهاي آزمون، تعداد و درصد سطح سلول هاي كلرايد موجود در پوست در گروه a در شوري 7 و در گروه b در شوري 12 در هزار به طور معني داري افزايش يافت (0.05 P). نتايج نشان داد كه در لارو سوف سفيد درياي خزر، با افزايش رشد، نمو و تكامل بدن، عملكرد سلول هاي كلرايد پوست در تنظيم اسمزي افزايش يافت و توانست در زنده ماندن لاروها در مواجهه با شوري به گونه اي عمل كند كه ميزان بقا در مرحله پس از جذب كيسه زرده در مواجهه با شوري بيشتر از مرحله قبل از جذب كيسه زرده باشد.