هرمنوتيك به مثابه بستر برنامه فلسفه براي كودكان با تاكيد بر هرمنوتيك فلسفي هايدگر

فلسفه براي كودكان، گرايشي است كه رايج ترين روي آورد آن رهيافت «متيو ليپمن» و محور آن افزايش مهارت تفكر منطقي است. انديشه ي ليپمن درجريان فلسفه تحليلي قابل فهم تر است، ولي محدود كردن اين برنامه تنها در پرورش استدلال و تفكر منطقي، با ديدگاه هرمنوتيك فلسفي «هايدگر» كه فلسفه ورزي را بر محور هرمنوتيك قرار مي دهد قابل جمع نمي باشد. هايدگر، بر آن بود كه راه جديدي را در فلسفه  بر مبناي تلاش براي درك معناي هستي از طريق هرمنوتيك بگشايد. حال، چگونه مي توان خوانشي هرمنوتيكي از برنامه فلسفه براي كودكان در پرتو انديشه هاي هايدگر ارائه داد؟ نوشتار حاضر سعي دارد، اين برنامه را از منظر هرمنوتيك فلسفي هايدگر از لحاظ «فهم» و «تفكر» به عنوان دو مولفۀ اصلي اين برنامه مورد بررسي و تحليل قرار دهد. براي دستيابي به اين هدف از روش پژوهش تحليلي استنتاجي بهره گرفته شد. بر اساس مباني نظري هرمنوتيك فلسفي هايدگر، الگويي پيشنهاد شد كه در قالب آن چگونگي رخداد فهم و تفكر در اين برنامه نشان داده مي شود. نتيجه اين بررسي نشان مي دهد تحت تاثير آراء هايدگر، نظريه پردازي، پژوهش و برنامه ريزي براي برنامۀ فلسفه براي كودكان ماهيتي هستي شناسانه، تفكر مدار و پرسشگر خواهد داشت.