رابطۀ سوژۀ لكاني و شكل‌گيري نظريه‌هاي شكستِ جنبش مشروطه

در طول تاريخ، نهضت ها و جنبش هاي متعددي در جوامع گوناگون شكل گرفته است و تقريباً پس از وقوع تمامي آنها، انديشمنداني ظهور كرده اند كه به شكست آن جنبش و يا نهضت حكم داده و آن را تئوريزه كرده اند. مسئلۀ پژوهش پيشِ رو حول اين موضوع شكل گرفته است كه چرا علي رغم تأثيرگذاري جنبش ها و نهضت ها، سوژه به شكست و ناكامي آنها مجاب مي شود؟ براي يافتن پاسخ، از نظريه هاي روان شناسيِ اجتماعي سياسيِ ژاك لكان كه داراي زمينه‌اي پساساختارگرايانه است، به عنوان روش بهره برداري شده است. همچنين جنبش مشروطه به عنوان نمونه، جهت كاربست نظريه هاي لكان به عنوان روش انتخاب شده است. پاسخ احتمالي به پرسش يادشده بر اساس نظريه هاي لكان بازمي‌گردد به اهميتِ وجود ميل و فانتزيِ سوژه در پويايي و حركت انسان. يافته هاي پژوهش نشان از آن دارد كه باور سوژه به شكست، امري محتوم و ضروري است. اما اين باور، به امر واقع مرتبط نيست، بلكه ريشه در شكاف هميشگي و هستي شناختيِ ميان سوژه و ديگري دارد.