عنوان مقاله :
اثر همزيستي قارچ ميكوريز با تاغ سياه و آتريپلكس بر آب قابل استفاده خاك و غلظت گلومالين در شرايط تنش شوري و خشكي
عنوان به زبان ديگر :
Effect of Arbuscular Mycorrhizal Fungi Symbiosis with Haloxylon ammodendron and Atriplex canescens on Soil Available Water and Glomalin Concentration under Drought and Salinity Stresses
پديد آورندگان :
نوشاد، محمدحسين دانشگاه آزاد اسلامي واحد اصفهان (خوراسگان) - دانشكده كشاورزي - گروه علوم خاك، اصفهان، ايران , چاوشي، ، الهام دانشگاه آزاد اسلامي واحد اصفهان (خوراسگان) - دانشكده كشاورزي - گروه علوم خاك، اصفهان، ايرا , مصدقي، محمدرضا دانشگاه صنعتي اصفهان - دانشكده كشاورزي - گروه علوم خاك , درستكار، وجيهه دانشگاه صنعتي شاهرود - دانشكده كشاورزي - گروه علوم خاك , حسيني، فاطمه دانشگاه صنعتي اصفهان - دانشكده كشاورزي - گروه علوم خاك
كليدواژه :
گلوموس موسه‌آ , گلوموس جسپوروم , تنش , آب قابل استفاده خاك , گلومالين
چكيده فارسي :
اين پژوهش به‌منظور بررسي تأثير تلقيح دو گونه قارچي ميكوريز آربوسكولار (AMF) بر آب قابل استفاده خاك و غلظت گلومالين در شرايط خشكي و شوري به‌صورت فاكتوريل بر پايه طرح كاملاً تصادفي در سه تكرار اجرا شد. تيمارها شامل دو گونه گياهي (تاغ سياه (Haloxylon ammodendron) و آتريپلكس كانسس (Atriplex canescens))، با تلقيح دو گونه قارچي (گلوموس موسه‌آ، گلوموس جسپورم)، دو سطح شوري (7 و 14 ميلي‌موس بر سانتي‌متر) و دو سطح خشكي شامل 50 و 80 درصد بيشينه تخليه مجاز (MAD) بود. پس از گذشت يك سال از اعمال تيمارها، مقادير آب قابل استفاده گياه (PAW)، آب قابل استفاده با حداقل محدوديت (LLWR)، گنجايش آب انتگرالي (IWC) و غلظت گلومالين كل و آزاد و كربن آلي خاك اندازه‌گيري شد. نتايج نشان‌دهنده افزايش معني‌دار درصد كربن آلي خاك، غلظت گلومالين كل و آزاد، PAW،وLLWR و IWC با افزايش تنش شوري، در تيمارهاي تلقيحشده با قارچ‌هاي گلوموس جسپورم و گلوموس موسه‌آ بود. بيش‌ترين درصد افزايش PAW (147 درصد)، LLWR (140 درصد) و IWC (85 درصد) در مقايسه با تيمار شاهد، در تيمار تركيبي شوري 14 ميلي‌موس بر سانتي‌متر و خشكي كم (MAD برابر 50 درصد)، در تيمار تلقيح قارچ گلوموس جسپوروم با آتريپلكس مشاهده شد. بيش‌ترين غلظت گلومالين كل و آزاد نيز در تيمار تركيبي شوري 14 ميلي‌موس بر سانتي‌متر و خشكي شديد (MAD برابر 80 درصد) در تيمارهاي تلقيحشده با قارچ‌هاي گلوموس جسپورم و گلوموس موسه‌آ در هر دو گياه مشاهده شد. به‌طور كلي نتايج اين پژوهش نشان‌دهنده كاهش پيامدهاي منفي تنش خشكي و شوري در خاك تحت كشت تاغ سياه و آتريپلكس، با كاربرد قارچ ميكوريز بود.
چكيده لاتين :
This research was performed to determine the effect of inoculation of two species of arbuscular mycorrhizal
fungi (AMF) on soil available water (SAW) and glomalin concentration under drought and salinity stresses
according to a factorial based on completely randomized design with three replications. Treatments included
two plant species Atriplex canescens and Haloxylon ammodendron with inoculation of two fungal species
Glomus geosporum and Glomus mosseae plus two levels of salinity stress at 7 and 14 dS m-1, and two levels
of drought stress including maximum allowable depletion (MAD) of 50 and 80%. After one year of
treatments, plant available water (PAW), least limiting water range (LLWR), integral water capacity (IWC),
total and easily extractable glomalin concentration and soil organic carbon (SOC) content were measured.
Results indicated a significant increase in SOC, glomalin concentration, PAW, LLWR, and IWC by
increasing the salinity level in treatments inoculated with G. mosseae and G. geosporum. The highest
percentages of increase in PAW (147%), LLWR (140%) and IWC (85%) as compared with control were
observed under combined salinity and low drought treatment (14 dS cm-1 + MAD of 50%) in A. canescens
inoculated by G. geosporum. The highest concentrations of total glomalin and easily extractable glomalin
were observed in both plant species under salinity of 14 dS m-1 and severe drought treatment (MAD of 80%)
with the inoculation by G. geosporum and G. mosseae. Overall the results of this research indicated a
reduction in negative consequences of drought and salinity stresses in the soil under cultivation of A.
canescens and H. ammodendron, with application of mycorrhizal fungi.
عنوان نشريه :
روابط خاك و گياه
