شناسايي عوامل شغلي-غيرشغلي تأثيرگذار بر ماندگاري كاركنان مراقبت هاي بهداشتي-درماني در پاندمي كوويد 19: يك مطالعه مرور سيستماتيك

زمينه و هدف: افزايش ماندگاري كاركنان مراقبت‌هاي بهداشتيدرماني يكي از مهم‌ترين چالش‌ها نظام‌هاي سلامت به دليل كمبود نيروي انساني است. هدف از اين مطالعه شناسايي عوامل تأثيرگذار بر تمايل به كار يا انگيزه ترك شغل در كاركنان مراقبت‌هاي بهداشتيدرماني در پاندمي COVID19 است. روش كار: به‌ منظور يافتن مطالعات مرتبط، پايگاه‌هاي اطلاعاتي شامل Scopus, PubMed, Web of Science, ProQuest با استفاده از كليدواژه‌هاي متناسب در تاريخ ۲۰ اكتبر ۲۰۲۰ جستجو شدند. تنها مطالعاتي كه بر روي كاركنان مراقبت‌هاي بهداشتيدرماني در زمان پاندمي COVID19 انجام ‌شده بودند و همچنين عوامل تأثيرگذار بر تمايل به كار يا انگيزه ترك كردن شغل را بررسي كرده بودند، تحليل شدند. يافته ها: از ۶۱۰ مطالعه‌اي كه از طريق جستجو در پايگاه‌هاي اطلاعاتي يافته شده بود، بعد از حذف مطالعات مشابه و نامرتبط، تعداد ۱۰ مقاله توصيفيتحليليمقطعي (CrossSectional) باحجم نمونه ۱۵۸۳۴ نفر انتخاب شدند. ميزان تمايل به كار در مطالعات بين ۶۱ تا ۹۸/۷ و به‌طور ميانگين ۸۳/۵ درصد بود. نتايج مطالعات نشان مي دهد عوامل شغلي مانند سابقه كار، سابقه كار قبلي در شرايط اضطراري يا كرونا، جايگاه شغلي، باركاري، همكاري بين كاركنان، ارتباطات ميان كاركنان و مديران، دسترسي به وسايل حفاظت فردي و امكانات رفاهي به‌طور معناداري با تمايل به كار افراد در ارتباط است. نتيجه گيري: بر اساس نتايج اين مطالعه، براي ماندگاري كاركنان مراقبت‌هاي بهداشتيدرماني در زمان پاندمي كرونا متغيرهاي شغلي و رواني بيشتر بايد مدنظر قرار بگيرد. با توجه به تعداد محدود مطالعات و گستردگي متغيرهاي تاثيرگذار لازم است مطالعات بيشتري در اين زمينه صورت بگيرد.