ارزيابي مدل علي الگوي شخصيتي پدران و ناگويي خلقي دختران نوجوان: نقش واسطه اي سبك‌هاي فرزندپروري ناكارآمد پدران

پژوهش حاضر با هدف تعيين نقش واسطه‌اي سبك‌هاي فرزندپروري ناكارآمد پدران در رابطه بين الگوي شخصيتي پدران و ناگويي خلقي دختران نوجوان انجام شد. روش پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي (مدل‌يابي معادلات ساختاري) مي‌باشد. جامعه آماري پژوهش حاضر دانش آموزان دختر مدارس شاهرود و پدران آن‌ها بود كه تعداد 244 نفر از دختران دانش‌آموز مقاطع مختلف مشغول به تحصيل در مدارس شاهرود و پدرانشان به‌عنوان گروه نمونه به صورت دردسترس انتخاب شدند و پرسشنامه‌هاي، شش عاملي شخصيت هگزاكو (60-HEXACO) (آشتون و لي، 2001)، ناگويي خلقي (TAS20) (تورنتو، پاركر و تيلور، 1979) و سبك‌فرزندپروري (BPS) (بامريند، 1972)، بين آن‌ها توزيع گرديد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار 24Amos و روش معادلات ساختاري تجزيه و تحليل شدند. نتايج حاكي از برازش مناسب مدل پژوهش بود. نتايج نشان داد مسير مستقيم سبك شخصيتي پدران بر سبك‌ فرزندپروري مستبد پدران (1.18,T=0.001=P=)، سبك شخصيتي پدران بر سبك‌ فرزندپروري سهل‌گير پدران (0.22,T=0.001P=)، سبك شخصيتي پدران بر ناگويي خلقي نوجوانان (0.61T=, 0.001P=) معني‌دار بود. همچنين ضرايب تأثير غيرمستقيم سبك شخصيتي پدران بر ناگويي خلقي با ميانجي‌گري سبك‌ فرزندپروري مستبد پدران (0.40,T=0.001P=) و سبك شخصيتي پدران بر ناگويي خلقي با ميانجي‌گري سبك‌ فرزندپروري سهل‌گير پدران (0.06,T=0.001P=) معني‌دار بود. درنتيجه مي‌توان گفت سبك‌ فرزندپروري ناكارآمد پدران در ارتباط بين سبك شخصيتي پدران با ناگويي خلقي در نوجوانان نقش ميانجي دارد. بنابراين، با توجه به نتايج به دست آمده، ناگويي خلقي از دو جنبه زيستي و آموزشي برخوردار است و در نظام خانواده شكل مي‌گيرد و براي پيشگيري از آسيب‌هاي ناشي از آن ميتوان مداخلاتي براي اصلاح سبك فرزندپروري پدران طراحي و اجرا نمود.