مقايسه آثار اسانس‌ دو گونه گياه Origanum vulgare L. و Origanum majorana L. بر رده سلول سرطاني BCL1 و سلول‌هاي سيستم ايمني

گياهان خانواده نعناعيان منبع غني از تركيب‌هاي دارويي با خواص ضدسرطان هستند. در بسياري از تحقيقات تنها به خواص ضد سرطاني اين تركيب‌ها پرداخته شده است و به سمّيت آنها بر سلول‌هاي سالم توجهي نشده است. اين مطالعه با هدف ارزيابي و مقايسه اثرهاي سمّي اسانس‌ دو گونه از جنس مرزنجوش (خانواده نعناعيان) شامل Origanum vulagare L. و Origanum majorana L. بر رده سلول سرطاني BCL1 و لنفوسيت (ايمني اكتسابي) و ماكروفاژ (ايمني ذاتي) نرمال در شرايط In vitro طراحي شده است. نمونه گياهان تهيه و اسانس روغني با روش تقطير با آب آماده شد. سپس آناليز اسانس‌ها با دستگاه‌هاي GC و GC.MS انجام گرديد. رده سلول سرطاني BCL1، لنفوسيت و ماكروفاژ نرمال با غلظت‌هاي مختلف اسانس‌ها به مدت 24 ساعت كشت داده شد. حيات سلولي و مسموميت سلولي تحت تأثير اسانس‌هاي روغني از طريق سنجش MTT و LDH تعيين شد. نتايج GC.MS تنوع تركيب‌هاي دو اسانس را نشان مي‌دهد، به‌طوري كه تنها داراي 12 جزء مشترك مي‌باشد. دو اسانس در محدوده غلظت 0/01-1 درصد (O. vulgare 47-79% و O. majorana 30-82%) موجب مهار رشد سلول سرطاني BCL1 مي‌شود (IC50 اسانس O. vulgare: 0.01% و IC50 اسانس O. majorana: 0.03%). هر دو اسانس در بالاترين غلظت (1%) فعاليت حياتي سلول‌هاي ايمني را كاهش نمي‌دهند. همچنين با توجه به نتايج آزمون LDH هيچ‌يك از غلظت‌هاي مورد آزمايش دو اسانس اثر سمّي بر لنفوسيت و ماكروفاژ نداشتند. اسانس گياهان O. vulgare و O. majorana كانديد مناسبي براي درمان سرطان مي‌باشند، زيرا علاوه‌بر داشتن خاصيت ضدسرطاني قوي، در سلول‌هاي نرمال سيستم ايمني آسيبي ايجاد نمي‌كنند.