وظايف تمدني حكومت در قبال كم‌توانان جسمي و ذهني از منظر آيات و روايات

بخشي از مردم در جوامع بشري، كم‌توانان جسمي و ذهني هستند كه چون ديگر مردمان از تمام حقوق برخوردار هستند؛ لذا حكومتها مهم ترين نقش را در استيفاي حقوق آنان دارند. در آموزه‌هاي ديني به وظايف حكومت در قبال كم‌توانان جسمي و ذهني اشاره شده است. پژوهش حاضر با روش توصيفي تحليلي در پي پاسخ به اين سؤال است كه، از منظر آيات و روايات، وظايف حكومت در تمدن نوين اسلامي در قبال كم‌توانان جسمي و ذهني چيست؟ يافته هاي تحقيق حكايت از آن دارد؛ كه بر اساس آموزه‌هاي ديني، كارگزاران دولتي در قبال كم‌توانان، دست كم پنج تكليف دارند: 1 وظايف اقتصادي، 2 وظايف اجتماعي، 3 وظايف سياسي، 4 وظايف آموزشي، 5 وظايف حقوقي و قضايي. در حوزه اقتصادي تمام نيازهاي مادي آنان را مورد حمايت قرار دهد. در عرصه اجتماعي زمينه حضور آنان در اجتماع را با اموري چون واگذاري مسؤوليت‌هاي اجتماعي فراهم كند. در زمينه آموزشي با تسهيل امكانات آموزشي، ارتقاي فكري و معرفتي آنان را مورد توجه داشته باشد. در عرصه سياسي آنان را از وظايف دشواري هم چون جهاد معاف كند. در حوزه حقوقي قضايي، مدبرانه عمل نمايد؛ به طوري كه از سويي در مقام استيفاي حقوق آنان برآيد و از سوي ديگر به سبب دلسوزي به كم‌توانان حقوق ديگران را ضايع نگرداند. كارگزاران دولت اسلامي با الگو قرار دادن اين توصيه‌ها وظيفه دارند؛ در قانونگذاري ها و دستورالعمل هاي اجرايي با توجه به اين آموزه ها، زمينه آسيب پذيري روحي و عاطفي ايشان را برطرف كرده؛ يا به حداقل برسانند.