بررسي ارتباط بين نوبت كاري و فرسودگي شغلي در پرستاران بيمارستان گلستان اهواز

مقدمه: فرسودگي شغلي بر سلامت جسمي و روحي اثرگذار بوده و به عنوان پيامد نهايي شغلي در بسياري از مشاغل مشاهده مي‌شود. هدف از اين مطالعه بررسي ارتباط نوبت‌كاري و فرسودگي شغلي در پرسنل شاغل در بخش مراقبت‌هاي ويژه جراحي قلب بيمارستان گلستان اهواز مي‌باشد. روش كار: اين مطالعه، از نوع توصيفي -تحليلي بوده و جمعيت مورد مطالعه، بصورت سرشماري و شامل تمامي پرسنل شاغل(280نفر) در بيمارستان گلستان اهواز مي‌باشند. افراد مورد مطالعه از بين پرسنل داراي حداقل يكسال سابقه فعاليت شغلي پيوسته با شيفت ثابت در در دو گروه شيفت كار و روزكار در سال1398 انتخاب شدند. يافته ها: فرسودگي شغلي در شيفت‌هاي ثابت صبح 14.3% (40نفر) و در شيفت‌هاي در گردش 85.7% (240نفر) مي‌باشد. ميزان ابعاد فرسودگي شغلي پرسنل در سطح بالا در بعد خستگي عاطفي 60.7 % (170نفر) و بعد شخصيت زدائي 78.6% (220نفر) و در بعد موفقيت شخصي 46.4% (130نفر) بود. بين شيفت كاري با بعد خستگي عاطفي(P 0.01) و با احساس شخصيت‌زدائي(P 0.01) رابطه وجود دارد. نتيجه گيري: با توجه به وجود سطوح مختلف فرسودگي شغلي پيشنهاد مي‌گردد مديران نظام سلامت ترتيبي اتخاذ نمايند كه نيازسنجي به منظور افزايش امكانات انجام شود، نحوه تامين و توزيع نيروي انساني در بخش‌هاي درماني بررسي و در صورت امكان حداقل امنيت شغلي براي پرسنل و پرستاران فراهم شود.