مدل ساختاري هوش معنوي و بهره وري با بررسي نقش ميانجي وجدان كاري دركاركنان اداره آموزش و پرورش شهر يزد

مقدمه: يكي از مهم‌ترين اهداف سازمان‌ها كه كاركنان و مديران در ايجاد آن نقش محوري دارند، ارتقاء سطح بهره‌وري است. ازاين‌رو بررسي عوامل مؤثري كه مي‌تواند باعث ارتقاء بهره‌وري شود، داراي اهميت است. پژوهش حاضر باهدف بررسي نقش واسطه‌اي وجدان كاري در رابطه بين هوش معنوي و بهره‌وري كاركنان صورت پذيرفت. روش بررسي: طرح پژوهش در اين مطالعه مقطعي-همبستگي بود. شركت‌كنندگان اين پژوهش شامل 248 نفر از كاركنان اداره آموزش‌وپرورش شهر يزد (8 مدير، 60 معاون و 180 كارمند) بودند كه بر اساس روش نمونه‌گيري طبقه‌اي متناسب انتخاب شدند. به منظور جمع‌آوري داده‌هاي پژوهش، از پرسشنامه‌هاي هوش معنوي كينگ (2008)، پرسشنامه وجدان كاري بريك و مانت (1991) و پرسشنامه بهره‌وري هرسي و گلداسميت (1983) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با روش همبستگي مبتني بر رويكرد مدل‌يابي معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار AMOS ويرايش 24 انجام گرفت. يافته‌ها: نتايج تحليل مدل نشان داد كه مدل داراي برازش مناسبي است و اثر مستقيم هوش معنوي بر وجدان كاري (0.58) و اثر مستقيم وجدان كاري بر بهره وري (0.51) مثبت و معني دار بود اما اثر مستقيم هوش معنوي بر بهره‌وري معني‌دار نبود كه از مدل حذف شد. همچنين نتيجه آزمون بوت استراپ نشان داد هوش معنوي با نقش واسطه اي وجدان كاري داراي اثر غيرمستقيمي بر بهره‌روي مي‌باشد. نتيجه گيري: مي‌توان نتيجه‌گيري كرد كه مديران سازمان‌ها از طريق تقويت هوش معنوي كاركنان خود مي‌توانند وجدان كاري آنان را افزايش داده و در نهايت به بهره‌وري بيشتر دست يابند.