تعيين ميزان شيوع آسيب‌هاي اسكلتي- عضلاني و ارتباط آن با پوسچر كاري در تعميركاران صنعت مس

مقدمه: اختلالات اسكلتي عضلاني يكي از عوامل شايع آسيب‌هاي شغلي است كه به طور عمده در كمر، گردن و اندام‌هاي فوقاني نمايان مي‌شود. پيشگيري از بروز اين ناراحتي‌ها مستلزم ارزيابي وضعيت‌هاي كاري با استفاده از روش‌هاي آناليز شغلي علم ارگونومي است. اين مطالعه با هدف تعيين ميزان آسيب‌هاي اسكلتي عضلاني تعميركاران مكانيك با استفاده از روش REBA در سال 1397 در مس سرچشمه انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي تحليلي، وضعيت‌هاي انجام كار 65 نفر شاغل در شغل تعميرات مكانيك با استفاده از روش REBA ارزيابي شد. ميزان شيوع اختلالات اسكلتي عضلاني نيز با استفاده از پرسشنامه نورديك به دست آمد. اطلاعات جمع‌آوري شده توسطSPSS 20 مورد تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: در اين بررسي شيوع ناراحتي مچ دست 43.07درصد، گردن 18.46درصد، شانه 33.84درصد، كمر 53.85درصد و ساق پا 27.70درصد بود. در مورد سطح ريسك اندام راست بدن، 9.25درصد افراد مورد مطالعه در سطح پائين، 46.15درصد در سطح متوسط، 32.30درصد در سطح بالا و 12.30درصد در سطح خيلي بالا قرار داشتند. هم چنين در مورد سطح ريسك اندام چپ بدن، 4.62درصد افراد مورد مطالعه در سطح پائين، 64.61درصد در سطح متوسط، 26.15درصد در سطح بالا و 4.62درصددر سطح خيلي بالا قرار داشتند. نتيجه‌گيري: اين نتايج حاكي از آن بود كه وضعيت‌هاي كاري افراد مورد مطالعه نياز به اصلاح دارد. آموزش شناخت عوامل خطر بيومكانيك و روش‌هاي صحيح انجام كار، استفاده از ابزار مناسب و متناسب با فرايند كاري، بهبود و كنترل فاكتورهاي استرس‌زا و تأثيرگذار محيطي براي پيشگيري از بروز اين اختلالات ضروري است.