بررسي ارتباط شيوع حوادث شغلي با فاكتورهاي فردي و شغلي در محيط كار مطالعه موردي :صنايع استان قم

مقدمه: بررسي حوادث رخ داده در صنايع نشان داده كه عوامل مختلفي بر وقوع حوادث تأثيرگذار مي باشد. لذا هدف از اين مطالعه بررسي ارتباط شيوع حوادث شغلي با فاكتورهاي فردي و شغلي در محيط كار صنايع استان قم مي باشد. روش بررسي: اين مطالعه توصيفي براساس حوادث ثبت شده در اداره بازرسي كار استان قم در سال 1396انجام گرديد. تمام پرونده ها انتخاب و باتوجه به ثبت دقيق حوادث 1048 مورد پرونده بررسي گرديد. پارامترهاي لازم از فرم هاي گزارش حوادث استخراج و فراواني و درصد فراواني آنها توسط نرم افزار18 SPSSآناليز گرديد. يافته ها: بيشترين آمار حوادث در رنج سني 3020 سال با سابقه كار كمتر از 5 سال بود. كمترين آمار حوادث مربوط به مقاطع تحصيلي ليسانس و بالاتر بود. علاوه براين آمار بالايي از افراد حادثه ديده (41.5 %) در فعاليت هاي ساختماني و عمران فعاليت داشتند. دربررسي جمعيت كارگري بيشترين آمار حوادث مربوط به كارگاه هايي با تعداد پرسنل 1024 نفر مي باشد. در بررسي علل حوادث 33.2 % حوادث ناشي از عدم آموزش ايمني و24.2 % عدم رويه كاري ايمن شناخته شد. در گروه علل تجهيزات بيشترين سهم حوادث به علت عدم وجود تجهيزات مناسب و در رابطه با علل انساني عدم توقف دستگاه هنگام تعمير دليل اصلي حادثه شناخته شد. نتيجه گيري: نتايح مطالعه حاضر نشان داد در وقوع حوادث صنعتي فاكتورهاي دموگرافيك و شغلي از جمله سن، سابقه كار ، و نوع صنعت اهميت بسزايي دارند. علاوه براين مشخص گرديد علل مديريتي، تجهيزاتي و انساني هر كدام نقش موثري در وقوع حوادث دارند كه مي توان با نظارت بيشتران مديران و جذب مسئول ايمني و بهداشت و در نهايت رعايت اصول ايمني در تمام زمينه هاي كاري نرخ حوادث را به ميزان چشمگيري كاهش داد.