بررسي عوامل موثر بر تقاضاي بيمه عمر در ايران با تاكيد بر عوامل كمي درون و برون سازماني

هدف اصلي مقاله حاضر بررسي عوامل موثر بر تقاضاي بيمه عمر شركت هاي بيمه‌اي  در ايران است. در اين راستا هشت عامل شامل چهار عامل كمي درون سازماني (تعداد شعب و نمايندگان، توانگري مالي، متوسط نرخ حق بيمه و خسارت پرداختي) و چهار عامل كمي برون سازماني (توليد ناخالص داخلي، متوسط نرخ بهره، نرخ تورم، و بازده بازار سهام) شناسايي و تاثير آنها بر تقاضاي بيمه عمر شركت‌هاي بيمه‌اي با استفاده از مدل رگرسيون چندمتغيره بررسي شده است. اين مدل رگرسيوني با استفاده از اطلاعات 20 شركت بيمه طي سال‌هاي 1389 الي 1395 به روش داده‌هاي تابلويي با اثرات ثابت برآورد شد. نتايج برآورد مدل بيانگر آن است كه از بين عوامل كمي درون سازماني تمامي عوامل به جزء تعداد شعب و نمايندگان تاثير معني‌دار بر تقاضاي بيمه عمر شركت هاي بيمه اي دارد، بدين ترتيب كه خسارت پرداختي و توانگري مالي تاثير مثبت و متوسط نرخ حق بيمه اثري منفي بر تقاضاي بيمه عمر شركت هاي بيمه اي دارند. علاوه‌ بر اين، تمامي عوامل كمي برون سازماني تاثير معني‌داري بر تقاضاي بيمه عمر شركت‌ها داشته‌اند، بدين ترتيب كه توليد ناخالص داخلي تاثير مثبت و متغيرهاي نرخ بهره، نرخ تورم و نرخ بازده بازار سهام اثر منفي بر تقاضاي بيمه عمر شركت هاي بيمه اي دارند.