ارزيابي استراتژيهاي بالقوه مديريت صيد ميگو در شرايط كمبود داده و عدم قطعيت با استفاده از مدلهاي پيش‌نمايي آينده (مطالعه موردي: استان هرمزگان، خليج فارس)

در تحقيق حاضر كه با هدف پيش بيني و ارزيابي پيامدهاي حاصل از اعمال برخي استراتژي هاي بالقوه مديريتي (11 استراتژي و 2 رويه مرجع) در صيد ميگوي استان هرمزگان انجام شد، از مدل‌هاي پيش‌نمايي آينده تحت شرايط عدم قطعيت و فقر داده استفاده گرديد. داده هاي مورد استفاده از طريق حضور ناظرين علمي روي ترالرهاي سنتي صيد ميگو بين ماه‌هاي مهر تا آذر 1397 و همچنين نتايج حاصل از تحقيقات پيشين جمع آوري گرديد. نتايج نشان داد كه در ميان استراتژي هاي مختلف، استراتژي كنترل اندازه صيد ميگو (matlenlim) بيشترين عملكرد نسبي را داراست، درحالي‌كه استراتژي مديريت با اختلاف تأخير زماني (Delaydifference) هم از نظرِ ذخيره و هم برداشت محصول عملكرد نسبي پاييني دارد و براي مديريت ذخاير ميگو در استان هرمزگان پيشنهاد نمي‌شود. همچنين با توجه به اينكه استراتژي كنترل تلاش صيادي با طول گونه هدف (LtargetE) در مقايسه با ساير استراتژي ها، خروجي بهتري براي حفاظت از ذخاير داشت، پيشنهاد مي شود چنانچه مديران اجرايي به دنبال حداكثر حفاظت از ذخيره هستند، از اين استراتژي استفاده كنند. براي مديريت ذخيره‌ مولدين نيز استراتژي تنظيم تلاش صيادي با طول بهينه صيد (EtargetLopt) عملكرد نسبي بهتري از خود نشان داد. استراتژي جستجوي تلاش صيادي (Effort searching) با هدف دست يابي به حداكثر محصول پايدار از يك ذخيره آسيبديده نيز قوي ترين خروجي را ارائه كرد و نتايج آن نشان داد كه در تلاش صيادي بهينه، بايد 40 درصد ذخيره را برداشت نمود. نتايج اين تحقيق مي تواند اطلاعات مفيدي را در اختيار بخش اجرايي شيلات در جهت ارتقاي سطح مديريت پايدار صيد در منطقه خليج فارس قرار دهد.