ناهنجاري‌هاي دستوري-معنايي از ديدگاه لارنس ونوتي در رابطه با دو ترجمۀ مهدي سرحدي و موسي اسوار از رمان عيسي إبن الإنسان

يكي از الگوهاي ارائه شده جهت تحقق ترجمه‌اي شفاف و برجسته به ويژه در حوزۀ مطالعات ترجمه، الگوي لارنس ونوتي (1995) است. وي ابتدا با طرح مؤلفه‌هايي تحت عنوان آشنايي‌زدايي و غرابت‌زدايي به چگونگي انتقال پيام در چارچوبي شفاف و واضح خاصه در شرايطي استثنائي مي‌پردازد، سپس با در نظر گرفتن روابط فرهنگي تاريخي و ساختاري ميان دو زبان، اقدام به ساده‌سازي مفاهيم پيچيده مي‌كند؛ كه مترجم در اين مرحله با تكيه بر منطق و استدلال از طريق عواملي چون تعديل، تفسير، اشتراك و نهايتاً انتقال، فرآيند ساده‌سازي را در متن ترجمه اعمال مي‌كند. در مفهوم كلي‌تر، ساده‌سازي به معناي شكستن جملات يا عبارت‌هاي طولاني و جانشين‌سازي جملات كوتاه به جاي آن‌ها و كاهش دادن عبارات تكراري است. پژوهش حاضر با تكيه بر روش توصيفي-تحليلي درصدد است دو ترجمۀ مهدي سرحدي و موسي اسوار از رمان عيسي إبن الإنسان از آثار جبران خليل جبران را مورد تحليل و بررسي قرار دهد تا به ميزان بازتاب الگوي بيان شده در ترجمه‌هاي مورد بررسي دست يابد و ترجمۀ دقيق‌تر و مقبول‌تر را معرفي كند. نتيجه پژوهش بيانگر آن است كه نظريۀ لارنس ونوتي با همه مؤلفه‌ها (آشنايي‌زدايي، غرابت‌زدايي، آشنايي‌زدايي دستوري نحوي و آشنايي‌زدايي معنايي) مطابقت داشته و ترجمۀ موسي اسوار در زمينه آشنايي‌زدايي و ترجمۀ مهدي سرحدي در حوزۀ غرابت‌زدايي، بيشترين بازتاب را داشته است.