تأثير قدرت مديرعامل بر رابطة بين معاملات مديريتي و كيفيت گزارشگري مالي

معاملات مديريتي، بخشي از معاملات با اشخاص وابسته‌اند كه شركت‌ها با مديران اصلي واحد تجاري يا خويشاوندان نزديك به آنها انجام مي‌دهند كه تا كنون در ادبيات پژوهشي كمتر به آن توجه شده است. مديران شركت‌ها، به‌خصوص مديرعامل ممكن است به‌صورت فرصت‌طلبانه از قدرت خويش در راستاي تسهيل معاملات مديريتي استفاده كنند تا از اين طريق منافع خويش را حداكثر كنند؛ به همين دليل آنها ممكن است براي گمراه‌كردن سرمايه‌گذاران شركت، كيفيت گزارشگري مالي را كاهش دهند؛ ازاين‌رو، پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير قدرت مديرعامل بر رابطة بين معاملات مديريتي و كيفيت گزارشگري مالي صورت گرفته است. نمونه پژوهش شامل 145 شركت پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران است كه اطلاعات گزارش‌هاي مالي آن شركت‌ها براي هفت سال (1391 تا 1397) بررسي و تجزيه و تحليل شد. براي آزمون فرضيه‌هاي پژوهش از مدل‌هاي رگرسيون چندمتغيره با داده‌هاي تابلويي به روش اثرات ثابت استفاده شده است. يافته‌هاي حاصل از آزمون فرضيه‌هاي پژوهش نشان دادند در شركت‌هاي پذيرفته‌شده در بورس اوراق بهادار تهران، معاملات مديريتي بر كيفيت گزارشگري مالي شركت‌ها تأثير منفي معناداري دارند. اين بدان معناست كه افزايش معاملات مديريتي موجب كاهش كيفيت گزارشگري مالي شركت‌ها مي‌شود. همچنين يافته‌هاي پژوهش نشان دادند قدرت مديرعامل موجب تشديد رابطة منفي بين معاملات مديريتي و كيفيت گزارشگري مالي شركت‌ها مي‌شود. با توجه به اهميت كيفيت گزارشگري مالي در فرايند تصميم‌گيري استفاده‌كنندگان گزارش‌هاي مالي، سرمايه‌گذاران بايد بدانند مديران براي پوشاندن اثرات سوء معاملاتي مديريتي، به كاهش كيفيت گزارشگري مالي اقدام مي‌كنند و با افزايش قدرت مديرعامل، احتمال تشديد چنين رابطه‌اي بيشتر مي‌شود؛ درنتيجه، چنين اقداماتي مي‌تواند سرمايه‌گذاران را گمراه كند يا اثرات نامساعد بر ثروت سهامداران داشته باشد.