تعليق زندگي: بازنمايي خيانت زناشويي در فيلم‌هاي دهۀ 80 و 90 سينماي ايران

بي‌وفايي و خيانت زناشويي، ازجمله مسائلي است كه در دهه‌هاي اخير در سينما به آن توجه و روايت‌هاي گوناگوني از آن بازنمايي شده است. در سينماي پس از انقلاب ايران، به‌طور مشهود از دهۀ 80، خيانت زناشويي به‌عنوان آسيبي اجتماعي، جاي خود را در سينماي ايران باز كرد. هدف اين پژوهش، كشف چگونگي بازنمايي خيانت در فيلم‌هاي دهۀ 80 و 90 سينماي ايران است. نمونه‌گيري به روش هدفمند انجام شد؛ به‌گونه‌اي كه 14 فيلم از ميان فيلم‌هاي اين دو دهه با محور اصلي خيانت برگزيده شد. براي تحليل داده‌ها، تكنيك تحليل تماتيك به كار رفت. حاصل تحليل داده‌ها، شكل‌گيري هشت تم اصلي بود كه عبارت است از: برجسته‌سازي خيانت جنسي/ عاطفي، نارضايتي زناشويي، بستر اجتماعي آسيب‌زا، بي‌هنجاري شخصي، خيانت به‌مثابه انتقام، پذيرش ناگزير، آشفتگي ناشي از خيانت و فرسايش ارتباطي خانواده. براساس تم نهايي پژوهش، خيانت زناشويي در سينماي ايران به‌صورت يك تعليق در زندگي بازنمايي شده است؛ يعني خيانت هم به‌عنوان نتيجه و هم علت يك زندگي معلق، آشفته و بي‌هنجار آمده است.