سازگاري روستاييان با تغييرات اقليمي و ارتباط آن با عوامل اجتماعي (مطالعۀ موردي: روستاييان شهرستان بابلسر - استان مازندران

هدف اصلي اين پژوهش، سنجش سطح سازگاري روستاييان با تغييرات اقليمي و رابطۀ آن با عوامل اجتماعي بود. جامعۀ آماري اين پژوهش، 2877 نفر از روستاييان شهرستان بابلسر بودند كه با استفاده از فرمول كوكران و نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي، 224 نفر به‌عنوان نمونۀ آماري انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات، پرسش‌نامۀ محقق‌ساخته بود. ميزان پايايي پرسش‌هاي پرسش‌نامه (براساس آزمون كرونباخ)، بيشتر از 60 درصد گزارش شد و اعتبار صوري پرسش‌نامه را نيز متخصصان علوم كشاورزي در دانشگاه علوم كشاورزي و متخصصان علوم اجتماعي در دانشگاه مازندران تأييد كردند. نتايج تحليل همبستگي پيرسون نشان داد مساحت زمين زراعي (0.20)، آگاهي از منابع اطلاعاتي (0.18)، اعتماد نهادي (0.17) و فشار هنجاري كارشناسان كشاورزي و نظرات افراد روستا (0.16) با سازگاري روستاييان با پيامدهاي تغييرات اقليمي، همبستگي مثبت و ضعيف داشت. علاوه بر اين، نتايج نشان داد بين فشار هنجاري شوراي روستا، سن و درآمد با سازگاري روستاييان با پيامدهاي تغييرات اقليمي، رابطۀ معني‌دار وجود نداشت. در بخش پاياني و براساس يافته‌هاي پژوهش پيشنهاد شد با افزايش دانش و مهارت‌هاي كشاورزان دربارۀ تغييرات اقليمي و آشناسازي آنها با راهبردهاي سازگاري و برآوردهاي اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي پيامدهاي تغييرات اقليمي، ميزان سازگاري روستاييان با آثار زيان‌بار تغييرات اقليمي بهبود يابد.