كارآفريني جايگزين: درك معنايي تجربۀ زنان كارآفرين شهر شيراز از مشاركت اقتصادي

پژوهش حاضر به دنبال بررسي درك معنايي تجربۀ زنان كارآفرين شهر شيراز از مشاركت اقتصادي است. هدف پژوهش، بررسي اين مسئله است كه زنان كارآفرين چه دركي از مشاركت اقتصادي دارند و چه شرايط، زمينه‌ها و راهبردهايي را در اين زمينه، مهم مي‌دانند. روش پژوهش از نوع نظريۀ زمينه‌اي (رويكرد نظام‌مند) و روش جمع‌آوري داده‌ها، مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته است. داده‌هاي پژوهش براساس رويكرد كدگذاري سه‌مرحله‌اي استراوس و كُربين (باز، محوري و گزينشي) تحليل شده‌ است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد تعاملات خانوادگي گسيخته، تجربۀ محروميت چندگانه، روحيۀ كارآفريني مطلوب و منابع سرمايه‌اي چندگانه، مقولاتي است كه به‌صورت علّي بر مشاركت اقتصادي زنان كارآفرين تأثيرگذار است. زنانگي مقاوم زنانگي تلفيقي، سبك فرزندپروري مقتدرانه و داشتن يا نداشتن حمايت خانوادگي، شرايط زمينه‌اي مشاركت اقتصادي زنان كارآفرين را شكل مي‌دهد و نابساماني نهادي، نابساماني اقتصادي، نبود مهارت‌آموزي كاربردي و محيط كار جنسيت‌زده، عوامل مداخله‌گري است كه بر راهبردها و عمل/ تعاملاتي كه زنان كارآفرين براي موفقيت اقتصادي و مشاركت اقتصادي مؤثر و موفق به كار مي‌گيرند، تأثيرگذار است. كارآفريني زنان و مشاركت اقتصادي آنان، پيامدهاي گوناگوني دارد كه شامل تحولات نگرشي، تحولات هويتي، تغيير سبك زندگي و تغيير زيست منفعلانه است. درنهايت، گفتني است زنان، كارآفريني جايگزين زنانه را به‌عنوان يك الگوي مشاركت اقتصادي، در برابر الگويي ارائه داده‌اند كه بر مبناي ساختارهاي مردانه شكل گرفته است.