نقش واسطه‌‌اي نگرش به كوويد-19 در رابطۀ سواد سلامت با رفتار سلامت‌محور شهروندان در دورۀ پاندمي كوويد-19 مورد مطالعه: شهروندان 6515 سال شهر اهواز

در دو سال اخير با شيوع پاندمي كوويد-19 و پيامدهاي آن براي جامعه، رفتارهاي سلامت‌محور توجه متفكران و صاحب‌نظران را به خود جلب كرده است؛ اين رفتارها شامل فعاليت‌هايي است كه براي پيشگيري يا تشخيص بيماري يا بهبود سلامتي انجام مي‌شوند. مفهوم يادشده مثل ساير پديده‌ها متأثر از عوامل عديده است كه در اين پژوهش نقش سازه‌هاي نگرش به كوويد-19 و سواد سلامت در رفتار سلامت‌محور شهروندان شهر اهواز در دورۀ پاندمي كوويد-19 بررسي شده است؛ بنابراين، هدف اصلي پژوهش حاضر، بررسي نقش واسطه‌‌اي نگرش به كوويد-19 در رابطۀ سواد سلامت با رفتار سلامت‌محور شهروندان در دورۀ پاندمي كوويد-19 است. روش پژوهش پيمايشي و جامعۀ آماري آن، همۀ شهروندان 15 تا 65 سال شهر اهواز به تعداد 839148 است كه از اين تعداد براساس فرمول كوكران، 384 نفر با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي به‌منزلۀ نمونه انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش، شامل مقياس استاندارد لو و همكاران (2020) براي سنجش متغير رفتار سلامت‌محور، پرسش‌نامۀ استاندارد ضاربان و همكاران (1395) براي سنجش سازۀ سواد سلامت ازطريق پرسش‌‌نامه و پرسش‌‌نامۀ استاندارد ال‌هناوري و همكاران (2020) براي اندازه‌گيري متغير نگرش به كوويد-19 است. يافته‌هاي پژوهش در سطح توصيفي نشان داد رفتارهاي سلامت‌محور ميان شهروندان اهوازي بالاتر از مقدار متوسط بوده است. نتايج حاصل از تحليل مسير نشان داد سازه‌هاي سواد سلامت (0.402) و نگرش به كوويد-19 (0.679)، قدرت زيادي در پيش‌بيني رفتار سلامت داشته‌اند. همچنين اين دو متغير با توجه به نتايج تحليل مسير، موفق به تبيين 51 درصدي واريانس رفتار سلامت‌محور ميان شهروندان اهوازي شده‌اند. به‌طور كلي مي‌توان نتيجه گرفت كه سواد سلامت و نگرش به كوويد-19 نقش كليدي در بهبود رفتارهاي سلامت‌محور شهروندان دارد.