«بازشناسي معنايي واژگان «غيظ»، «غضب» و «سَخَط» در قرآن كريم با رويكرد تفسيري»

جايگاه هر واژه در قرآن، صرفاً در خدمت ارائۀ مفهومي است كه كلمات هم‌معنا نمي توانند آن معنا را القا كنند. بررسي معنايي واژگان «غيظ»، «غضب» و «سخَط» در قرآن، با بهره گيري از روش تحليل واژگاني و با رويكرد تفسيري، بيانگر آن است كه واژگان مذكور با توجه به ‌مقتضاي حال، جهت تبيين مفهومي خاص بيان شده است و هرگونه تغييري در چينش آن ها، موجب خلل در معنا خواهد بود. بررسي مفهومي اين واژگان نشان مي دهد: «غيظ» با رويكرد تبيين عواطف انساني، مختص كفار و منافقان بوده و ذات خداوندي و انبياء از آن مبرا هستند. پژوهش حاضر بيانگر آن است كه واژه «غضب»، مختص خداوند و گاه جلوه اي از احساسات انبياء و مؤمنان است، در حالي كه «سخَط» در ادبيات قرآن، اوج ناخشنودي خداوند از بندگان است كه جلوۀ اين «سخط» خداوندي، صرفاً در برخورد با منافقان بيان شده است و متقابلاً نيز، منافقان از خدا و رسولش دچار «سخَط» مي شوند.