مدل تبيين رقابت‌پذيري گردشگري شهرهاي توريستي در ايران

رقابت‌پذيري يكي از مؤلفه‌هاي اساسي توسعه گردشگري شهرها است كه مي‌تواند به توسعه عمومي گردشگري كشور نيز منجر شود. هدف اين پژوهش تبيين مدلي براي رقابت‌پذيري گردشگري شهرهاي توريستي در ايران است. بدين منظور ابتدا مدل مفهومي اوليه پژوهش با بررسي ادبيات تدوين شد. سپس از پرسشنامه مورد تأييد خبرگان استفاده شده و مدل مفهومي پژوهش با نظرات راهنمايان گردشگري مجرب در خصوص 184 شهر مورد آزمون قرار گرفت. آزمون مدل مفهومي پژوهش با روش تحليل مسير مبتني بر PLS و با استفاده از نرم‌افزار SmartPLS انجام پذيرفت. به منظور تحليل يافته‌هاي پژوهش، اعتبارسنجي مدل اندازه‌گيري، مدل ساختاري و مدل كلي پژوهش انجام گرفت و مدل روابط ساختاري بومي شده شهرهاي توريستي ايران تدوين شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه مديريت مقصد بيشترين تأثير را بر رقابت‌پذيري گردشگري شهرهاي توريستي ايران داشته است. ساير عوامل تأثيرگذار به ترتيب عبارت از خدمات گردشگري، عوامل و شرايط حمايتي، شرايط تقاضا، منابع و جاذبه هاي اصلي و زيرساخت‌ها بوده‌اند.