بررسي رابطه بين متغيرهاي كلان اقتصادي و محافظه‌كاري حسابداري با تاكيد بر ساختار سررسيد بدهي

هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش ميانجي گري ساختار سررسيد بدهي در تبيين رابطه بين متغيرهاي كلان اقتصادي و محافظه كاري حسابداري مي باشد. بدين منظور ۱۰۵ شركت از بين شركت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طي سال هاي ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۵ براي نمونۀ آماري انتخاب گرديد. براي اندازه گيري شاخص محافظه كاري از مدل گيولي و هاين (2000) و براي اندازه گيري ساختار سررسيد بدهي از نسبت بدهي هاي بلندمدت به كل بدهي ها استفاده شده است. همچنين متغيرهاي كلان اقتصادي در اين پژوهش شامل نرخ رشد توليد ناخالص داخلي، تورم و عرضه پول مي باشد. جهت آزمون فرضيه ها از رگرسيون چندگانه با داده هاي تركيبي و آزمون سوبل بهره گرفته شده است. نتايج نشان مي دهد كه رابطه منفي و معنادار بين نرخ رشد توليد ناخالص داخلي، تورم و عرضه پول و ساختار سررسيد بدهي با محافظه كاري حسابداري وجود دارد. نتايج به دست آمده از آزمون سوبل نيز بيانگر آن است كه ساختار سررسيد بدهي در تبيين رابطه بين نرخ رشد توليد ناخالص داخلي، تورم و عرضه پول با محافظه كاري حسابداري، نقش ميانجي ايفا نمي كند.