تبيين تاثير ارتفاع و فرم گونه هاي مسكوني مبتني بر ايجاد آسايش حرارتي فضاهاي باز مياني نمونۀ مورد مطالعه: مجتمع‌هاي مسكوني شهر شيراز

آسايش حرارتي در محيط زيست يك عامل حياتي است كه بر سلامت و رفاه ساكنين تأثير گزار است. آسايش حرارتي به ميزان زيادي تحت تأثير اثرات تركيبي پارامترهاي مختلف است و فرم بلوك هاي شهري تأثير قابل توجهي بر مقدار تابش و الگوهاي جريان و سرعت باد مي گذارند. در اين پژوهش به سنجش تأثير فرم و ارتفاع بلوك هاي مسكوني بر آسايش حرارتي فضاهايي باز پرداخته است. روش تحقيق پژوهش به شيوه كمي، و از روش توصيفي و استنباطي از نوع پيمايشي، و روش نمونه گيري تصادفي و به منظور انتخاب حجم نمونه از نمونه گيري احتمالي كنترل شده استفاده شده است. چهار بلوك مسكوني با الگوهاي متداول در شهر شيراز در سه حالت كوتاه مرتبه، ميان مرتبه و بلند مرتبه انتخاب و شبيه سازي گرديد. و به بررسي نتايج منتج از شبيه سازي به تحليل داده ها و سنجش آنها با استفاده از نرم افزار ENVImet در سال 1399 پرداخته شده است؛ سپس با استفاده از داده هاي اقليمي در نرم افزار RayMan، دماي معادل فيزيولوژيكي به دست آمد و در پنج نقطه مدل هاي شبيه سازي شده، نسبت فرم و ارتفاع مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. سپس نتايج با توجه به نرم افزار SPSS22 آماره ها در دو سطح توصيفي و استنباطي بيان شده است، و با استفاده از آزمون فريدمن رتبه بندي نقاط بحراني براساس فرم ها بر حسب سه ارتفاع مطرح شده مشخص گرديد و ميزان معناداري و ارتباط بين انواع فرم هاي (تركيبي، مجموعه، خطي، محيطي) برحسب انواع ارتفاع (بلندمرتبه، ميان مرتبه و كوتاه مرتبه) با استفاده از آزمون كروكسكال واليس مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها نشان داد كه بين انواع فرم و ارتفاع تفاوت معناداري وجود دارد و اين ارتباط در ساختمان هاي ميان مرتبه در فرم مجموعه اي و محيطي نتيجه مطلوب تري را داشته است. نهايتا هر دو فاكتور فرم و ارتفاع ارتباط مهمي با پارامترهاي موثر در آسايش حرارتي فضاي باز مجتمع هاي مسكوني دارند و نقش به سزايي در تعديل دما محيط و امكان بهره روي متفاوتي را براي ساكنين بوجود مي آورند.