مطالعه مقايسه‌اي رويكرد سياست‌هاي حزبي در آلمان و ايران

در مطالعات مربوط به علل ناكارآمدي احزاب سياسي در ايران عمدتاً بر علل و عوامل متعدد تاريخي، فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي تأكيد مي شود. معمولاً در اين زمينه مطالعات نهادگرايانه اندكي انجام مي شود و بررسي سياست هاي حزبي دولتي مورد غفلت واقع مي شود. در اين مقاله از منظر نهادگرايانه به بررسي سياست هاي حزبي نظام سياسي و تأثير آن بر ناكارآمدي احزاب سياسي در ايران پرداخته شده است. نظام هاي سياسي سياست هاي حزبي خود را با رويكردهاي متفاوتي اتخاذ مي كنند و بر همين اساس تأثيرات متفاوتي نيز بر حيات احزاب سياسي در كشورها برجا مي گذارند. از اين رو در اين مقاله رويكرد سياست هاي حزبي جمهوري اسلامي ايران در مقايسه با سياست هاي حزبي جمهوري فدرال آلمان كه پيشگام سياستگذاري حزبي در جهان است، بررسي مي شود. پرسش اساسي اين است كه سياست هاي حزبي در ايران در مقايسه با سياست هاي حزبي در آلمان چه تفاوت هايي دارد و اين تفاوت ها چه تأثيري بر حيات احزاب سياسي در ايران مي گذارند؟ به‌زعم اين مقاله رويكرد اتخاذ شده در سياست هاي حزبي دولتي ايران رويكردي كنترل كننده و محدود كننده است و همين عامل به فرض مساعد بودن ساير شرايط؛ امكان شكل‌گيري، رشد و فعاليت مؤثر احزاب سياسي در ايران را سخت كرده و موجب ناكارآمدي آنها شده است. در پايان مقاله نيز پيشنهادهايي در راستاي سياستگذاري مطلوب حزبي در ايران ارائه شده است.