نقش سرمايه اجتماعي بر رضايت‌مندي از عملكرد دولت در سياست‌گذاري مهار كرونا در شهر تهران در سال 1399

يكي از مهم‌ترين عوامل مؤثر در اقناع‌سازي ساخت اجتماعي در مواقع بروز بحران‌هاي بزرگ، «سرمايه اجتماعي» است كه مي‌تواند بر سرعت اجرا و اثربخشي سياست‌هاي اتخاذشده در مهار بحران مؤثر باشد. به همين منظور، اين پژوهش با هدف بررسي نقش سرمايه اجتماعي بر ميزان رضايت‌مندي از عملكرد دولت در سياست‌گذاري مهار كرونا انجام شده است. جامعه آماري پژوهش، شهروندان شهر تهران هستند و حجم نمونه با استفاده از روش كوكران تعداد 400 نفر تعيين شده است. نمونه‌ها با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي در مناطق 22گانه شهر تهران انتخاب شده‌اند. ابزار گردآوري داده‌ها پرسشنامه محقق‌ ساخته بوده و داده‌هاي جمع‌آوري شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و از طريق آزمون‌هاي t تك نمونه‌، همبستگي پيرسون، رگرسيون خطي چندمتغيره و تحليل واريانس يك‌سويه مورد پردازش قرار گرفت. يافته‌هاي اين پژوهش حاكي از آن است كه ارزيابي شهروندان شهر تهران از رضايت‌مندي از عملكرد دولت در مهار كرونا در سطح متوسط قرار دارد. از طرفي پايين‌ترين ميانگين رضايت‌مندي مربوط به مديريت زنجيره تأمين و دسترسي به اقلام بهداشتي و بالاترين ميانگين رضايت‌مندي مربوط به اعمال محدوديت‌ها و فاصله‌گذاري اجتماعي بوده است. متغير سرمايه اجتماعي همبستگي بالايي با رضايت‌مندي از عملكرد دولت در مهار كرونا داشته (R=0.552) و توان پيش‌بيني 30.3 درصد از تغييرات رضايت‌مندي را دارد. نتيجه كلي تحقيق نشان داده است كه متغير اعتماد، مهم‌ترين متغير در پيش‌بيني رضايت از عملكرد دولت در مهار كرونا بوده است.