مباني و انديشه سياسي محمدرضا حكيمي

هيچ‌گاه رويكرد يا موضع‌گيري سياسي، اجتماعي و حكومتي خاصي از زمان شكل‌گيري مكتب تفكيك از سوي بنيان‌گذاران آن بروز نيافته است و حكيمي خود را متكفل بيان ابعاد مختلف اين مكتب مي‌داند، در اين راستا، هدف پژوهش حاضر اين است كه بخش سياست و حكومت مكتب تفكيك را در آثار حكيمي مورد بررسي قرار دهد. بنابراين، سوال اصلي پژوهش اين است كه مباني انديشه سياسي و حكومتي محمدرضا حكيمي و موضع وي در قبال انقلاب اسلامي چيست؟ روش پژوهش توصيفي تحليلي بوده و بر اين فرض استوار است كه تحولات فكري حكيمي را مي‌توان در چارچوب رويكرد «عدالت محور» در باب حكومت اسلامي و تاثير عميق «عملكرد» بر «تئوري» در انديشه وي، تفسير كرد. نتايج نشان مي‌دهد كه تحول انديشه سياسي محمدرضا حكيمي در دو دوره قبل و بعد از شكل‌گيري و تثبيت جمهوري اسلامي ايران از حاكميت وليّ فقيه به هيئت نواب در عصر غيبت و ديگري حكومت اسلامي براساس ولايت فقيه به حكومت مسانخ است.