بررسي سياستهاي آموزش زبان عربي در جمهوري اسلامي ايران

زبان در تشكيل ساختمان تفكر آدمي نقش برجسته‌اي دارد، به طوري كه مي‌توان گفت جهان‌بيني انسان به وسيله پرورش زباني او تعيين مي‌شود. بنابراين سياستهاي آموزش زبان نيز نقش مهمي در توسعه جوامع ايفا مي‌كند. اين پژوهش با تأكيد بر حوزه زبان عربي قصد دارد به بررسي آسيب هاي آموزش زبان عربي در كشور پرداخته و سياستهاي آموزش اين زبان را در سلسله مراتب نظام سياستگذاري كشور شامل سياستهاي كلي نظام، مصوبات شوراي عالي انقلاب فرهنگي، قوانين مجلس شوراي اسلامي، مصوبات شوراي عالي اموزش و پرورش و مصوبات هيئت وزيران و دستگاههاي اجرايي، مورد شناسايي و نقد قرار دهد.