شناسايي كاركردها و كژكاركردهاي سرمايه اجتماعي در اجراي خط‎مشي‌هاي جمعيت در ايران

سرمايه اجتماعي، نقش تعيين‎كننده‎اي در اجراي خط‎مشي‎هاي عمومي دارد. اجرا، مرحله‎اي از فرآيند خط‎مشي‎گذاري است كه محل تحقق عملياتي اهداف خط‎مشي‎ها مي‎باشد. اين تحقيق، در پي پاسخ به اين‎سوال است كه سرمايه اجتماعي، چه كاركردها و كژكاركردهايي در اجراي خط‎مشي‎هاي جمعيتي دارد. روش تحقيق در اين پژوهش، از منظر فلسفه تحقيق، «تفسيري» و از نظر رويكرد، «استقرايي» است. استراتژي تحقيق، «مطالعه موردي» و نحوه گردآوري اطلاعات، «مصاحبه» است. جهت تحليل داده‎هاي مصاحبه‎ها از تكنيك «تحليل مضمون» استفاده شد. با تحليل داده‎ها، 47 مضمون اوليه، 6 مضمون سازمان‎دهنده و 2 مضمون فراگير احصاء شده و الگويي نظري شكل گرفت كه مطابق آن وفاق اجتماعي، تعاملات اجتماعي سازنده و وجدان جمعي، كاركردهاي سرمايه اجتماعي قلمداد مي‎شوند كه تحقق آن‎ها، تسهيل‎گر اجراي خط‎مشي‎هاي جمعيتي است. ضعف وفاق اجتماعي، تعاملات اجتماعي مخرب و ضعف وجدان جمعي، كژكاركردهاي سرمايه اجتماعي هستند كه اجراي خط‎مشي‎هاي جمعيتي را متوقف كرده يا به تعليق درمي‎آورند.