تجزيه و تحليل سوابق حوادث ناشي از كار در معادن زيرزميني زغال‌سنگ ايران با رويكرد ايمني

زمينه و هدف: كار در معادن زيرزميني زغال سنگ به دليل شرايط كاري خاص، وجود ريسك فاكتورهاي فراوان و رخداد حوادث متعدد،درزمره يكي از پرمخاطره ترين مشاغل قرار دارد. اين مطالعه با هدف بررسي و اولويت بندي علل حوادث در معادن زيرزميني زغال سنگ ايران انجام گرفته است. روش بررسي: پژوهش حاضر توصيفي تحليلي است كه با بررسي 247 گزارش حادثه در معادن زيرزميني زغال سنگ در سه استان كشور طي يك دوره 11 ساله (1384 تا 1394)، به منظور بررسي و رتبه بندي علل حوادث انجام يافت. در اين مطالعه طبقه بندي حوادث عمدتا براساس راهنماي اداره ايمني و بهداشت معادن آمريكا صورت گرفت، همچنين تجزيه و تحليل داده ها به كمك نرم افزار SPSS انجام پذيرفت. يافته ها: 76 و 24 % از حوادث مورد بررسي به ترتيب در بخش استخراج و آماده سازي كارگاه استخراج اتفاق افتاده بودند، به طوري كه بيشترين درصد فراواني رخداد حوادث مربوط به ريزش سقف و كمر بالاي كار بوده است. ريزش سقف به هنگام استخراج، نصب استحكامات و تعميرات به عنوان مهم ترين علل اصلي و عدم انجام مطالعات شناسايي خطر به عنوان مهم ترين علل ريشه اي وقوع حوادث گزارش شدند. بحث و نتيجه گيري: عدم پايداري سقف كارگاه به عنوان مهم ترين علت واسطه اي وقوع حوادث را مي توان با تقويت سيستم هاي نگه داري و اصلاح تكنولوژي موجود به طور موثر بهبود بخشيد. همچنين نهادينه كردن فرآيند شناسايي خطرات و به كارگيري اقدامات كنترلي موثر و مناسب به منظور جلوگيري از وقوع حوادث و كاهش پيامدهاي آن در راس برنامه هاي مديريت معادن ضروري مي باشد.