استفاده از مدل هاي تصميم گيري چند معياره بر پايه سيستم هاي اطلاعات جغرافيايي در مكان يابي محل دفع پسماندهاي خطرناك (مطالعه موردي: استان بوشهر)

زمينه و هدف: امروزه به دليل گسترش شهرها و مناطق صنعتي مقادير زيادي از مواد صنعتي و خطرناك توليد مي شود كه به منظور جلوگيري از اثرات دراز مدت و خطرناك آن بر جوامع انساني و محيط زيست، انتخاب بهترين محل براي  اين پسماندها را به عنوان مهمترين اقدام مديريتي تبديل به يكي از مهمترين و پيچيده ترين تصميم گيري ها در مديريت شهري كرده است. در اين راستا استان بوشهر به دليل وجود واحدهاي صنعتي متعدد به ويژه پالايشگاه ها نياز به راهكاري مديريتي در مورد پسماندهاي خطرناك دارد. پيدا كردن محلي بهينه با استفاده از مدل هاي تصميم گيري چند معياره بر پايه سيستم هاي اطلاعات جغرافيايي كه هم داراي كمترين خطرات زيست محيطي بوده و هم از لحاظ اقتصادي بهينه باشد، هدف اصلي اين مقاله است. روش بررسي: در اين تحقيق از 24 پارامتر براي تجزيه و تحليل مكانيابي محل دفع پسماند خطرناك در استان بوشهر كه بر اساس روش دلفي انتخاب گرديدند، استفاده شد. معيارهاي انتخابي به دو دسته اكولوژيكي و اقتصادي اجتماعي تقسيم شده و از روش ANP جهت وزن دهي به معيارها استفاده شد. در مرحله نهايي مكان هاي مناسب براي مكانيابي بر مبناي روش WLC مبتني برGIS  مشخص شدند.يافته ها: نتايج نشان داد كه معيارهاي اكولوژيكي بيشترين امتياز (61.34 درصد) را آورده اند و كاربري اراضي هم بيشترين وزن (0.27) و تبخير كمترين وزن (0.0017) را داشته است. همچنين 6.13 درصد از سطح استان داراي توان خيلي زياد و 17.7% از سطح مطقه كاملاً نامناسب براي دفع پسماند هاي خطرناك شناسايي شده است. بحث و نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه اهميت و وزن قابل توجه معيارهاي زيست محيطي در اولويت بندي مناطق پيشنهادي دفع اين نوع از پسماند‍ها در استان بوشهر را بيان داشته و كارايي مدل به كار رفته در تلفيق GIS و MCDM را نشان داده است.