مباني نظري بزه پوشي در حقوق كيفري اسلام و انديشه هاي جرم شناسي غربي

در اين تحقيق سعي شده به مهمترين مباني نظري بزه پوشي در اسلام و انطباق آن با برخي نظريه هاي قرين در مكاتب كيفري غرب پرداخته شود. اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي و به شيوه توصيفي-تحليلي است. طبق يافته هاي مرتبط با موضوع از طريق مطالعه، پيرامون منابع فقهي و حقوقي در انديشه هاي اسلامي، بزه پوشي شيوه و روشي غير قهري و غير كيفري است كه تكيه آن بر قضازدايي و معطوف به برخي جرايم حدي و جرايم تعزيزي جنسي است كه با استفاده از رويكرد نهان سازي و مخفي سازي بدنبال تحقق شرمساري، حفظ آبرو، تقويت خودسازي و خودكنترلي، تنبه دروني و همچنين جلوگيري از نشر و عادي سازي اينگونه انحرافات است. برخي از آيات قران كريم، روايات و احاديث، اصول و قواعد فقهي، سنت، عرف و عقل از مهمترين مباني نظري بزه پوشي است كه در آموزه هاي اسلامي به كرات ذكر شده است. اين نظريه با برخي مفاهيم نوين جرم شناسي در حقوق غربي، همچون كيفرزدايي، برچسب زني، الغاگرايي كيفري، قضازدايي و تعقيب زدايي كه بعد از ظهور انقلاب هاي فكري، توسط انديشمندان غربي مطرح شده و در قوانين كيفري كشورهاي غربي و ساير كشورها پياده سازي گرديده، در برخي جهات مشترك و از جهاتي نيز متفاوت است. در حال حاضر، نظريه بزه پوشي با انديشه هاي نوين جرم شناسي در ظهور، شكل گيري و تقويت رويكرد كمينه سازي كيفري، ميانجيگري، حبس زدايي، بازپروري و جلوگيري از تكرار جرم مؤثر واقع شده است.