مطالعه‌ تطبيقي نهادهاي جايگزين ازدواج دائمي در حقوق ايران و انگلستان

غريزه‌ جنسي از طبيعي‌ترين غرايز وجودي انسان براي بازتوليد نسل است و خداوند ضمن طراحي دين اسلام، برنامه‌ جامعي تحت عنوان ازدواج براي پاسخگويي به اين نياز طبيعيِ بشر، تدارك ديده است. نظام حقوقي ايران به تأسي از مقررات اسلامي، ازدواج دائم را به‌عنوان راهكار اصلي مسئله معرفي نموده است و در شرايطي كه امكان تحقق آن وجود ندارد، ازدواج موقت را پيشنهاد و ضوابط دقيقي براي آن معين مي‌نمايد. نظام حقوقي انگلستان نيز در ابتدا ازدواج را به‌عنوان اصلي‌ترين راه پاسخگويي به اين نياز در نظر گرفته بود؛ اما در دهه‌هاي اخير، نهادهاي مختلفي همچون ازدواج سفيد، عرفي و همباشي در جوامع غربي شكل گرفته و موجب تغيير مسير اوليه‌ رفع نياز مذكور گرديده‌اند. با توجه به گسترش ارتباطات در عصر حاضر، جامعه‌ ايراني نيز از تأثيرات اين نهادها مصون نمانده و با مشكلاتي مواجه شده است. نوشتار حاضر با روش توصيفي ـ تحليلي و استفاده از منابع كتابخانه‌اي، با رويكرد تطبيقي به حقوق ايران و انگلستان، به تبيين ماهيت و ويژگي‌هاي هريك از نهادهاي جايگزين ازدواج دائم، در اين دو نظام پرداخته است. نتيجه‌ حاصل نشان مي‌دهد كه درميان نهادهاي فوق، ازدواج موقت از امتيازات بيشتري برخوردار است و در هنگام ضرورت، مي‌تواند جايگزين مناسبي براي ازدواج دائم باشد.