بررسي اثر تغيير در نسبت‌هاي تركيب بر ابقاپذيري بتن‌هاي خودتراكم

با وجود توسعه بيش از دو ده ه اي بتن خودتراكم و مزاياي متعدد آن، استفاده از اين بتن در مقياس هاي بزرگ كماكان مواجه با مشكلاتي مي باشد. يكي از مهم ترين ضعف هاي اين بتن، حساسيت بسيار زياد بتن نسبت به تغييرات جزئي مصالح يا ابقاپذيري (Roubustness) كم اين بتن مي باشد. در اين تحقيق با توسعه هشت بتن خودتراكم، اثر تغيير حجم خمير، حجم درشت‌دانه، تغيير رده اسلامپ و افزودني هاي هوازا و اصلاح كننده لزجت بر روي ابقاپذيري بتن ها مورد بررسي قرار گرفته است. براي بررسي ابقاپذيري هر بتن، مقدار آب آن به ميزان %3± و %6± وزني تغيير داده شده و خواص تازه آن ها با استفاده از آزمايش هاي جريان اسلامپ، حلقه جي و پايداري الك اندازه گيري مي گردد. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد كه اثر تغييرات جزئي مقدار آب بر روي خواص اصلي بتن خودتراكم بسته به نسبت‌هاي تركيب و افزودني‌هاي به كار رفته متفاوت مي‌باشد. حساس ترين بتن ها در اين تحقيق، بتن هايي مي باشند كه حجم خمير آن ها نسبت كم تر مي باشد (با شاخص ابقاپذيري 40 و 49) و تغييرات مقدار آب در اين بتن ها باعث گرديد كه مقدار آزمايش پايداري الك آن ها بيش از 40% افزايش يابد.