موانع پياده سازي زنجيره تأمين سبز در شركت هاي توليدكننده سيمان

يكي از مهم‌ترين صنايع ايجاد كننده آلودگي‌هاي زيست‌محيطي، صنعت توليد سيمان و شركت‌هاي فعال در اين صنعت مي‌باشد. ﺻﻨﻌﺖ ﺳﯿﻤﺎن از ﻧﻈﺮ درﺟﻪي اﻫﻤﯿﺖ، ﻫﻤﭙﺎي ﺻﻨﺎﯾﻌﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﻮﻻد و ﭘﺘﺮوﺷﯿﻤﯽ اﺳﺖ و ﻫﻤﻮاره در اﻗﺘﺼﺎد ﻣﻠﯽ، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰيﻫﺎ و ﺳﯿﺎﺳﺖﻫﺎي ﮐﻼن و ﺗﻮﺳﻌﻪاي ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺰاﯾﯽ داﺷﺘﻪ از ﮐﺎرآﯾﯽ ﻣﻄﻠﻮب ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ. هدف مقاله حاضر شناسايي موانع پياده‌سازي زنجيره تأمين سبز با دلفي فازي، وزن‌دهي و اولويت‌بندي هريك با تكنيك بهترين – بدترين فازي، ارزيابي و رتبه‌بندي صنايع سيمان آبيك، اصفهان و تهران در خصوص ميزان عملكرد بهره‌گيري از زنجيره تأمين سبز با تكنيك‌ مپك مي‌باشد. پژوهش حاضر از حيث هدف كاربردي و از نظر جمع‌آوري‌ داده‌ها تحقيق ميداني است. مقاله حاضر به دنبال شناسايي موانع پياده‌سازي زنجيره تأمين سبز در صنايع سيمان كشور مي‌باشد، اكتشافي است. جامعه و نمونه آماري پژوهش حاضر را 12 نفر از مديران ارشد حوزه لجستيك در شركت‌هاي توليدكننده سيمان تشكيل‌ مي‌دهند. نتايج حاصل از غربال‌سازي مؤلفه‌ها با دلفي فازي نشان داد، الگوي بومي در پنج بعد و سي و چهار شاخص شناسايي شدند. نتايج حاصل از وزن‌دهي به موانع پياده سازي زنجيره تأمين سبز با بهترين – بدترين فازي نشان‌ داد، بعد حمايت و پشتيباني مهم‌ترين بعد، تكنولوژيكي رتبه دوم و ابعاد اقتصادي، دانش و آگاهي و محيطي به ترتيب رتبه‌هاي سوم تا پنجم را كسب نمودند. سپس شركت‌هاي توليدكننده سيمان با مدل پيشنهادي ارزيابي و با تكنيك‌مپك رتبه‌بندي گرديدند. در پژوهش حاضر تلاش نموديم كه با طراحي مدل بومي موانع پياده‌سازي زنجيره تأمين سبز در صنايع توليدكننده سيمان تا حدي اين مهم را تحقق بخشيم.