عوامل فرهنگي و اجتماعي مؤثر بر احساس امنيت اجتماعي (مورد مطالعه: شهرستان دامغان)

هدف و زمينه: پژوهش حاضر باهدف سنجش عوامل اجتماعي و فرهنگي مؤثر بر احساس امنيت اجتماعي شهروندان دامغاني، به بررسي رابطه بين سرمايه اجتماعي، كنترل اجتماعي، نشاط اجتماعي به‌عنوان متغيرهاي اجتماعي و دين‌داري و مصرف رسانه‌اي به‌عنوان متغيرهاي فرهنگي و احساس امنيت اجتماعي به‌عنوان متغير وابسته پرداخته است. روش تحقيق: رويكرد روش شناختي پژوهش حاضر، روش كمي از نوع پيمايش است. جامعه آماري را كليه شهروندان ۱۸ سال به بالاي شهرستان دامغان تشكيل مي دهند كه بر اساس نرم‌افزار اس پي اس اس سمپل پاور[1] تعداد ۳۳۰ نفر از شهروندان به‌عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. شيوه نمونه‌گيري به‌صورت خوشه اي چندمرحله اي و تصادفي مي‌باشد. همچنين داده ها توسط پرسشنامه محقق ساخته جمع‌آوري‌شده است. يافته‌ها: با توجه به نتايج پژوهش، ضريب تعيين تحليل رگرسيون متغيرهاي مستقل 56% مي‌باشد. نتايج تحليل مسير متغيرهاي مستقل نشان مي‌دهد كه مهم‌ترين متغيرهاي مستقل در تبيين احساس امنيت، به ترتيب مصرف رسانه‌اي، دين‌داري و سرمايه اجتماعي مي‌باشند. كمترين تأثير را متغيرهاي نشاط اجتماعي و كنترل اجتماعي در تبيين احساس امنيت داشته‌اند. متغيرهاي مستقل مصرف رسانه‌اي، دين‌داري، نشاط اجتماعي بر احساس امنيت اجتماعي تأثير مثبت داشته، همچنين متغيرهاي مستقل سرمايه اجتماعي و كنترل اجتماعي تأثير منفي داشته و تغيير آن‌ها تأثيرات معكوسي بر تغيير احساس امنيت دارند. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج حاصل از پژوهش مي‌توان با بسط و گسترش كنترل اجتماعي به‌وسيله پليس جامعه‌محور و ايجاد ارتباط با شهروندان و مشاركت ايشان و همچنين ارتقاي سطح نشاط اجتماعي، احساس امنيت اجتماعي را افزايش داد.