ررسي گونه شناسي معماري بومي جهت دستيابي به اصول طراحي بناهاي مسكوني در محله ماشه، جزيره كيش

Evaluation of vernacular architecture typology to achieve residential design principles in Mashe neighborhood, Kish Island

با توجه به روند ساخت و ساز و ظهور فناوري‌هاي نوين در صنعت ساختمان استفاده از الگوهاي معماري بومي در بناهاي امروز كمتر ديده مي‌شود. اين در حالي است كه نياز به شناخت ويژگي‌هاي معماري بومي جهت باز زنده سازي و حفظ هويت داراي اهميت بسياري است. زنده‌سازي بناهاي بومي يك منطقه نيازمند شناخت، تحليل، ارائه الگوي مناسب يك منطقه، بافت محات و گونه‌هاي ساختماني آن مي باشد. از اهداف عمده در اين پژوهش بازشناخت معماري بناها، الگوي بافت بومي و سنتي در حال تخريب محله ماشه از جزيره كيش به جهت احياي هويت بومي منطقه مي باشد. اين پژوهش ابتدا با نگاهي توصيفي تحليلي، مروري بر مباحث كليدي مطرح و مرتبط با معماري بومي، بافت شهري و گونه‌شناسي در معماري دارد. سپس ضمن تحليل و تشريح، از روش تحقيق مورد پژوهي جهت شناخت و ارزيابي محله ماشه بهره گرفته شده است. در نهايت با توجه به يافته‌ها و نتايج به دست آمده از تحليل كالبدي و مطالعات گونه شناسي خانه‌هاي بومي، موثرترين فاكتورهاي بومي اين محله شناسايي شد. فاكتورهاي كالبدي موثر شامل شبكه معابر، نظام توده و فضا، دانه‌بندي و قطعه بندي، سازماندهي فضايي، ارتفاع و هندسه بودند. نتايج تحقيق بر اساس گونه شناسي، بافت محله ماشه را در چهار دسته كلي مورد بررسي قرار داده است كه مي‌تواند توسط معماران و شهرسازان در ساخت و سازهاي مبتني بر هويت بومي منطقه مورد توجه قرار گيرد.

Due to the construction process and the emergence of new technologies in the construction industry, the use of vernacular architectural patterns is less common in today›s buildings. However, in order to maintain identity and preserve the vernacular architecture, it is important to know the features of the native architecture. Rehabilitation of indigenous buildings of an area requires recognizing, analyzing and presenting the appropriate model of an area and the texture of its neighborhoods and building types. The major objective of this study is to understanding the vernacular architectural and structures to recognition the typology of buildings, the pattern of local and traditional texture of the Masheh neighborhood of Kish Island in order to revive the local identity of the region. This research will first have a descriptive-analytical view, a review of key issues related to indigenous architecture, urban context and typology in architecture. Then, while analyzing and explaining, the research method of the case study has been used to identify and evaluate the Masheh neighborhood. Finally, according to the obtained findings and results from the physical analysis and typological studies of vernacular houses, the most effective indigenous factors of this neighborhood were identified. Effective physical factors included the network of passages, the system of mass and space, granulation and segmentation, spatial organization, height, and geometry. The results of the research based on typology examined the texture of the Masheh neighborhood in four general categories that can be considered by architects and urban planners in constructions based on the indigenous identity of the region.