تعيين مسير بهينه ي پروژه‌هاي زيربنايي انتقال آب با استفاده ازروش تحليل سلسله مراتبي برپايه ي مدل يكپارچه سيستم اطلاعات جغرافيايي و مدل‌سازي اطلاعات ساخت

استفاده از فنّاوري مدل اطلاعاتي ساخت در پروژه‌هاي زيربنايي مانند راه‌سازي، سيستم انتقال آب و نيروگاه‌ها يكي از مهم‌ترين چالش‌هاي صنعت ساخت است. بيشتر پژوهش‌هاي گذشته به كاربرد مدل اطلاعاتي ساخت در پروژه‌هاي ساختماني اشاره كرده‌اند و به كاربردهاي آن در پروژه‌هاي زيربنايي كمتر توجه شده است. بر اساس مزاياي B‌I‌M و G‌I‌S، مدل يكپارچه‌ي اين دو فنّاوري مي‌تواند روند تصميم‌گيري را در مراحل برنامه‌ريزي، طراحي و ساخت تسهيل كند. هدف اين مقاله ارائه‌ي الگوريتمي براي يافتن مسير مناسب خط لوله با استفاده از فرايند تحليل سلسله‌مراتبي )A‌H‌P( و بر اساس مدل يكپارچه‌ي G‌I‌S و B‌I‌M است. در اين پژوهش ابتدا مفاهيم B‌I‌M و G‌I‌S، يكپارچگي اين سيستم‌ها در پژوهش‌هاي پيشين و كاربردهاي آن در پروژه‌هاي زيرساختي بررسي مي‌شوند. سپس با توجه به پارامترهاي در نظر گرفته شده و نظرات متخصصان و همچنين استفاده از مدل يكپارچه‌ي B‌I‌M و G‌I‌S، مناسب‌ترين مسير خط لوله در سيستم توزيع آب بر اساس روش A‌H‌P تعيين مي‌شود. در اين مقاله، با توجه به مسيرهاي اوليه و نظرات كارشناسان و ذي‌نفعان، كليه‌ي مسيرها بر اساس معيارهاي مختلف مقايسه و در نهايت مسير بهينه با استفاده از روش A‌H‌P تعيين مي‌شود. نتايج اين مطالعه نشان مي‌دهد كه كوتاه‌ترين مسير لزوماً بهترين مسير خط لوله نيست؛ زيرا معيارهاي مختلفي در تعيين مسير بهينه دخيل هستند و همه بايد در انتخاب مسير مناسب خط لوله در نظر گرفته شوند.