مناسبات شيعيان نزاري با سلطان جلال‌الدين خوارزم‌شاه از ديدگاه نسوي

شيعيان نزاري پس از استقرار در ايران با توسعه‌طلبي سلاطين ترك، مانند سلجوقيان و به‌ويژه خوارزم‌شاهيان، در ايران مبارزه كردند. درگيري شديد بين شيعيان نزاري و خوارزم‌شاهيان از موضوعات مهم در اين مقطع تاريخي در عهد سلطان جلال‌الدين خوارزم‌شاه است. امروزه سيرت جلال‌الدين منكبرني از منابع موثق اين دوره است. حكومت خوارزم‌شاهيان در زمان سلطان جلال‌الدين با دو تن از فرمانروايان شيعيان نزاري، جلال‌الدين حسن و علاءالدين محمد، هم‌عصر بود. بيشترين مناسبات و درگيري سلطان خوارزم‌شاه با علاءالدين بر سر مسائل سياسي بود. سلطان خوارزم‌شاه با اقتداري كه در هنگام حمله مغولان در ايران داشت در اتحاد فرمانروايان عليه مهاجمان مي‌كوشيد اما با وجود دولت كوهستاني شيعيان نزاري كه دولتي درون دولت خوارزم‌شاهيان بود و به ‌دنبال اتحاد با مغولان بودند، اين امكان، يعني مقابله با مغولان، دشوار مي‌نمود. با توجه به مقاومت شديد نزاريان در برابر دولت مركزي خوارزم‌شاه، اختلافات بسيار بين آنها وجود داشت كه نمي‌شد به‌آساني از آن چشم پوشيد و اختلافشان مانع اتحاد مي‌شد.