تاثير شدت و محل آسيب در بدنه سد بتني قوسي بر روي خصوصيات مودي سازه

شناسايي خرابي‌هاي سازه‌يي با روش‌هاي ارتعاش مبنا از جمله مسائلي بوده است كه به دليل ماهيت غيرمخربي‌اش، بسيار به آن توجه شده است. اين موضوع در مورد سدهاي بتني قوسي، اهميتي دوچندان دارد و عدم شناسايي خرابي‌هاي موضعي در ابرسازه‌هاي ذكر شده و گسترش آن، ايجاد خرابي‌هاي كلي و ناگهاني و به دنبال آن تحميل خسارت‌هاي عمده‌ي جاني و مالي را در سطح ملي و جهاني در پي خواهد داشت. در مطالعه‌ي حاضر، به بررسي آثار خرابي در ويژگي‌هاي مودال در سدهاي بتني قوسي پرداخته شده است. براي اين منظور مدل اجزاء محدود يك سد بتني قوسي، با سناريوهاي مختلف خرابي، شامل: ۹ محل مختلف و ۳ سطح از خرابي به همراه تغيير در ويژگي‌هاي مودال سيستم قبل و بعد از وقوع خرابي بررسي شده است. نتايج پارامترهاي مودال سازه‌ي سالم و سيستم‌هاي آسيب ديده نشان مي‌دهند كه بسامدهاي طبيعي سيستم، حساسيت كمتري نسبت به شكل مودهاي سيستم در برابر خرابي دارند. همچنين، خرابي‌هاي موجود در قسمت‌هاي بالايي و مياني، اثر بيشتري در تغييرات مشخصات مودال سيستم نسبت به مناطق پاييني از بدنه‌ي سد مي‌گذارند.