شور وطن خواهي در سروده هاي گل رخسار صفي آوا ، شاعر تاجيك

Passion for patriotism in the poems of Golrokhgar Safiava, contemporary Tajik poem

موضوع اين مقالۀ تحليلي و توصيفي، بررسي و تحليل سروده‌هاي وطني شاعر معروف تاجيك، «گل رخسار» است. وطن‌ستايي، در سدۀ پيش و در كشورهاي تازه استقلال يافته، پديده‌‌‌اي عام بوده و نظر بسياري از سخنگويان را به خود معطوف داشته است. در حقيقت پرداختن به مسالۀ وطن، براي بسياري از كشورها كه استقلال خود را آسيب پذير و در معرض خطر مي‌بينند، يك ضرورت اجتماعي و سياسي، به شمار مي‌آيد و از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. زيرا اين ملّت‌ها، از هويت باختگي رنج مي‌برند و ستايش ميهن و تكيه بر تاريخ و پيشينۀ آن را، ابزاري براي رسيدن به هويت ملي خود مي‌دانند. گل رخسار، براي دست يابي به اين هويت از دست رفته، راهي جز تكيه كردن بر فرهنگ كهنسال قوم تاجيك كه يك سره در معرض تهاجم بوده، نداشته است. از آن جا كه تاجيكان قومي فارسي زبان و بخشي از پيكرۀ فرهنگ بزرگ آريايي و سپس ايراني- اسلامي به شمار مي‌آيند، ساية اين فرهنگ ديرينه سال آريايي بر وطن ستايي‌هاي گل رخسار احساس مي‌شود. به هر روي اين شاعر تاجيك، پس از مبارزات سخت با مخالفان تشكيل جمهوري تاجيكستان، با توجه به شرايط شكنندة سياسي كشورش، نه جنگ و ستيز؛ بلكه صلح و آشتي و گفتگو را موثرترين مي‌داند و به همين دليل تيرو كمانش را به قلم تبديل مي‌كند، تا بتواند صداي محروميت و مظلوميت قوم خويش را به گوش جهانيان برساند. اطلاعات اين مقاله به روش كتابخانه اي گرد آوري شده و سپس به روش تحليلي توصيف شده است. مهمترين دست آورد اين مقاله اين است كه گل رخسار وطن خويش را فراتر از مسائل سياسي، عاشقانه دوست دارد و درك عاطفي خويش را از وطن و هم ميهنانش، صادقانه بيان مي كند.

The subject of this analytical and descriptive article is the study and analysis of the patriotic poems of the famous Tajik poet, Gol Rokhsar. Patriotism, in the last century and in the newly independent countries, was a common phenomenon and attracted the attention of many speakers. In fact, addressing the issue of the homeland is a social and political necessity for many countries that see their independence as vulnerable and endangered. Because these nations suffer from a lost identity and consider the praise of the homeland and the reliance on its history and background as a means to achieve their national identity. To achieve this lost identity, Gol Rokhsar had no choice but to rely on the ancient culture of the Tajik people, who were all under attack. Since the ethnic Tajiks are Persian-speaking and part of the body of the great Aryan and then Iranian-Islamic culture, the shadow of this ancient Aryan culture is felt on the glorious homeland of Gol Rokhsar. In any case, this Tajik poet, after fierce struggles with the opposition to the formation of the Republic of Tajikistan, given the fragile political situation of his country, not war; Rather, he considers peace, reconciliation, and dialogue to be the most effective, and for this reason he turns his bow into a pen, so that he can spread the voice of the deprivation and oppression of his people to the world. The information in this article was collected by the library method and then described analytically .The most important achievement of this article is that Gol loves his homeland more than political issues.And he honestly expresses his emotional understanding of his homeland and his countrymen.