بررسي ميزان تخريب آفت‌كش ديازينون با استفاده از اشعه ماوراء‌بنفش (UV)

Evaluation of diazinon degradation using ultraviolet

سموم دفع آفات كشاورزي مي توانند اثرات مخربي بر روي محيط زيست و انسان­ هايي كه از محصولات به شكل تازه مصرف مي­ كنند، داشته باشند. ديازينون حشره كشي نيمه­ سيستمك است كه اثرات كنه­ كشي و نماتد­كشي دارد و به صورت تنفسي، تماسي و گوارشي در كنترل آفات جونده و مكنده استفاده مي ­شود. اشعه ماوراء بنفش (UV) در گستره امواج الكترومغناطيسي است كه طول موج كوتاه و انرژي بسيار زيادي داشته و براي انسان نامرئي است. اثرات مخرب UV در تمامي موجودات از باكتري­ها گرفته تا گياهان و مهره­ داران در خشكي و آب براي همه شناخته شده است. در اين مطالعه با استفاده از اين اشعه به عنوان عامل تجزيه­ كننده آفت­كش، ميزان تخريب آفت­كش ديازينون مورد ارزيابي قرار گرفت. آزمايش در دو حالت اسپري روي ميوه سيب و كاغذ صافي انجام و نمونه­ هاي شاهد دور از نور آفتاب و نمونه ­هاي تيمار در دوره­ هاي زماني مد نظر در معرض نور آفتاب قرار گرفتند. هر آزمايش در 3 تكرار انجام شد. ميزان تجزيه ديازينون در راكتور بيشتر از انرژي خورشيدي بود. به­ طوري­كه بيشترين ميزان تجزيه بعد از 300 دقيقه با متوسط 60 و 83 درصد به ترتيب در سولار و راكتور مشاهده گرديد. تشعشعات UV نه تنها اثر تخريب كننده­اي بر ديازينون داشت، بلكه در تركيب با ساير عوامل نيز تأثير مهمي بر تجزيه ديازينون ايجاد شد.

Agricultural pesticides may have detrimental effects on the environment and people consuming fresh products. Diazinon is a semi-systemic synthetic organophosphate insecticide, acaricide and nematicide, which is commonly used in agriculture because of its respiratory, contact, and digestive effects on a wide variety of rodent and sucking pests. Ultraviolet (UV) radiation is a form of electromagnetic energy with a short wavelength and a large amount of energy that is invisible to humans. UV's detrimental effects on all life on land and water, from bacteria to plants and vertebrates, are well known. In this analysis, the degradation of diazinon was evaluated using this radiation as a pesticide degrading agent. The experiment was carried out in two sprays on apple fruit and filter paper. Control samples were kept out of direct sunlight, while treatment samples were exposed to sunlight for 30, 60, 120 and 300 minutes. Each experiment was performed in three replications. According to the findings, the rate of diazinon degradation in the reactor was higher than that of sunlight. So that the highest degradation rate after 300 minutes with an average of 60% and 83% was observed in solar and reactor, respectively. Not only did UV radiation have a degrading effect on diazinon, but also it had a significant effect in combination with other factors.